مروري بركاربرد بهينه پارتو در زمانبندي ابرهاي تركيبي

مسئله زمانبندي در رايانش ابري از اهميت بسيار بالايي بر خوردار است. در زمانبندي وظايف سعي مي شود زمانبندي بهينه براي اجراي وظايف و تخصيص منابع صورت گيرد بطوريكه در زمان كمتر وظايف بيشتري پردازش شود. ابرهاي تركيبي زير ساختي ابري از تركيب دو يا چند زير ساخت ابري متفاوت (خصوصي، اجتماعي و عمومي) هستند، هر كدام از اين زير ساخت هاي ابري موجوديتي مستقل مي باشد كه توسط يك تكنولوژي استاندارد يا اختصاصي به داده ها و برنامه هاي كاربردي قابل حمل مرتبط شده اند]1[. اهداف متناقض براي به حداقل رساندن هزينه و افزايش كارايي، نبود اطلاع قبلي از زمان اجراي وظايف و نبود ابزار تخمين تنها تعداد معدودي از چالش هايي هستند كه در سيستم مديريت زمانبندي در محيط هاي ابر تركيبي با آن مواجه هستيم[2]. مسئله بهينه سازي چند هدفه برخواسته از روش هاي تصميم گيري در دنياي واقعي است كه شخص تصميم گيرنده با مجموعه اي از اهداف و معيارهاي متضاد و متعارض روبروست. هدف از بهينه سازي چند هدفه يافتن مجموعه جواب هاي پارتو(نامغلوب) مسئله مورد نظر است. در اين مقاله سعي مي كنيم تعدادي از مقالات مربوط به بهينه سازي پارتو براي زمانبندي در محيط ابرهاي تركيبي را مورد بررسي قرار دهيم.