امكان سنجي اجراي ساختمان هاي انرژي صفر از نگاه انرژي هاي تجديدپذير در ايران

درسالهاي اخير با مصرف رو به رشد سوخت هاي فسيلي و انرژي هاي غير تجديد پذير ، توليد آلودگي هاي زيست محيطي و مخاطرات محيط زيست بشدت افزايش يافته، همچنين اتمام سوخت هاي فسيلي، به بحراني بزرگ براي كشورها تبديل شده است. باتوجه به مصرف بالاي انرژي توسط ساختمانها در جهان ، ايده طراحي و ساخت ساختمانهايي با مصرف انرژي صفر مطرح گرديده است. اين ساختمانها با تامين انرژي لازم خود توسط انرژي هاي تجديد پذير، ميتوانند وابستگي به سوخت هاي فسيلي را حذف نمايند و آلودگي هاي زيست محيطي را كاهش دهند. از طرفي باتوجه به پيك مصرف برق ايران، در ماه هاي خرداد، تير و مرداد، سالانه به مشكلات شركت هاي برق افزوده ميشود و اين شركت ها مجبور به پيك زدايي به روش هاي مختلف نظير سهميه بندي، تعطيلي صنايع بزرگ و يا احداث نيروگاه و يا افزايش ظرفيت شبكه هستند. در صورتي كه در اين ماه ها، ميزان تابش خورشيدي در شهرهاي ايران به بيشترين ميزان ميرسد. بعنوان مثال شدت تابش خورشيد، براي شهر تهران در ماه هاي خرداد، تير و مرداد به ترتيب (w/m2) 5150 ، 6294 ، 6190 مي باشد. در اين شرايط با استفاده از ساختمانهاي انرژي صفر ميتوان در دراز مدت، از افزايش پر هزينه ظرفيت شبكه و تعطيلي صنايع در ساعات پيك جلوگيري نمود. همچنين، كشور ايران از نظر پتانسيل بهره مندي از انرژي باد، وضعيت مطلوبي دارد، باتوجه به تحقيقات صورت گرفته، حداقل سرعت باد، جهت توليد برق m/s5 / 3 برآورد ميگردد. باتوجه به نقشه هاي وزش باد در ايران، بيشتر مناطق مركزي و شرقي كشور، از وزش باد درمحدوده سرعت m/s7 بهره مند هستند، در مناطق ديگر نيز حداقل سرعت قابل دسترسي m/s5 و در برخي از مناطق سرعت وزش باد به بيش از m/s 9 ميرسد. اين اعداد نمايانگر وجود پتانسيل خوبي جهت استفاده از نيروي باد براي توليد برق خانگي در ساختمانهايي با مصرف انرژي صفر مي باشند.