جستاري بر مسئله توسعه در انديشه امام خميني -رحمت الله عليه-

پيشرفت در ابعاد گوناگون زندگي بشر، امري مطلوب و معقول است، تلاش انسان در زندگي، براي بهبود وضعيت خويش و دست يابي به وضع مطلوب مي‌باشد، علاوه بر معقول بودن پيشرفت، منابع ديني نيز بر ضرورت سير به سوي كمال و پيشرفت انسان تأكيد دارند، به گونه‌اي كه ايستايي و عدم تحرك در ابعاد گوناگون زندگي را مورد نكوهش قرار داده‌اند. مطالعه‌ي در سير زندگي بشر نيز انسان را به اين امر رهنمون خواهد نمود كه پيشرفت‌هاي گسترده‌اي در ابعاد مختلف زندگي انسان حاصل شده است. جايگاه پيشرفت در و امام خميني (ره) فراتر ازتعاريف نظري پيشرفت مي باشدكه غالبا معطوف به مفاهيم اقتصادي و بعضا سياسي است، نگرش امام به پيشرفت و توسعه متاثر از ديدگاه مذهبي ايشان مي باشد كه نشات گرفته ازجهان بيني ديني است در انديشه امام (ره) توسعه وپيشرفت بايد در ابعاد مختلف خود مي بايستي اهداف بلند و متعالي را برآورده سازد كه آن اهداف از درون انديشه ديني ناشي مي شود. روش به كارگرفته شده توسط امام خميني (ره) روش تجربي شهودي مي باشد. امام در مسير توسعه تك بعدي نبودند بلكه هم به روش تجربه و هم به روش شهود معتقد بودند كه بايد باهم به كار گرفته شوند. نويسنده در صدد است كه با استفاده از روش اسنادي، توسعه را از منظر امام خميني (ره) مورد بررسي قرار دهد.