موانع نظريه‌پردازي در قلمرو مسائل ايران

علوم انساني و اجتماعي با موضوعاتي چون رفتار انسانها، گروه ها و جوامع گذشته و حال، و به طور كلي سيستم هاي انساني و اجتماعي سرو كار دارند؛ موضوعاتي كه بسيار پويا و متغير بوده، ودر شبكه اي ازتعاملات پيچيده شكل مي گيرند. اين مقاله ضمن تامل بر اين مهم، در صدد پاسخ به اين سوال است كه چرا با وجود تلاش هاي گسترده دانشگاه ها و حوزه علميه براي آموزش روش ها ي نظريه پردازي وجديت به حل مساله، سير نظر يه پردازي، به ويژه در حوزه مسائل ايران و علوم تاريخي -اجتماعي، با نوعي بن بست مواجه شده است. در واقع امتناء انديشه بطور عام وزوال انديشه اجتماعي بطور خاص در كجا ريشه دارد؟ روش تحقيق از نوع كتابخانه اي است. بدين منظور، در اين مقاله از وجود موانع ساختاري، كاركردي، انگيزشي و فرهنگي جوامع علمي در فرايند نظر يه پردازي در قلمرو مسائل ايران سخن گفته خواهد شد. يافته اصلي مقاله آن است كه علي رغم اهميت توجه به موانع ساختار ي، كاركرد ي و فرهنگي، عدم توجه به فراگرد طبيعي نظر يه پردازي در تأكيد بر شناسايي مسئله و تمركز بر حل آن، يكي از دلا يل اصلي ركود سير نظريه پردازي در ايران است.