رويكردهاي لازم براي تبديل كارگاه‌هاي بومي و آزمايشگاه‌هاي سنتي به كانون‌هاي فن‌آور

كارگاه‌ها و آزمايشگاه‌هاي واقع در عموم نهادهاي آموزشي، تحقيقاتي و صنعتي كشور؛ بطن، تنور اصلي و محور توليدي اين مراكز بوده و كيفيت هر خروجي اعم از فارغ التحصيلان، كاربردي بودن مقالات، ابداعات و اختراعات و يا كالا و خدمات مورد نياز واقعي جامعه؛ منوط به پيوست نمودن ملاحظات فرهنگي، تربيتي، تكنولوژي‌هاي نرم‌افزار محور آموزشي و همچنين بهينه‌سازي تجهيزات، مواد آزمايشگاهي و نوع رويكردهاي متخذه طي فعاليت‌هاي روزمره دارد. مع الاسف و به دلائل ريشه‌اي متعدد، معدل بهره‌وري از اين همه امكانات و ظرفيت‌هاي موجود؛ بسيار پائين‌تر از سطح تدابير مطرح در الگوي پايه پيشرفت ارزيابي مي‌شود. نظر به نقش تأثيرگذار اين محل‌ها در بسط علم در عرصه‌ي زندگي و تحقق اقتصاد مبتني بر دانش و دانائي، نياز است رويكردهاي راهبرديِ كارآمدتر و موثرتري در اين عرصه اتخاذ گردد. تدارك سازوكار لازم براي استقرار شاخص‌هاي ارائه شده ذيل افق 1444 مندرج در پيش‌نويس پايه، زمان و كيفيت تزريق توانمندسازهاي موثر در عرصه‌ي اجرا؛ تابع مقتضيات و مولفه‌هاي متعددي است كه در اين مقاله تلاش گرديده به عوامل مهم و اثربخش آن اشاره شود. رويكردهاي مديريتي معمول در كانون‌هاي فن‌آور، مدل چهار محوري تبديل كارگاه‌هاي بومي و آزمايشگاه‌هاي سنتي به كانون‌هائي براي بسط و گسترش توليدات بومي، منطقه‌اي و ملي، مزاياي ساختار‌ سازماني شبكه‌اي بواسطه راهبردهائي مانند طرح الحاق يا ارتباط جايگاه‌هاي فوق به شبكه‌هاي موفق آزمايشگاهي كشور از جمله راهبردهاي عملي كم‌هزينه منطبق با خطوط ترسيمي تأكيد شده در عرصه اقتصاد مقاومتي مي‌باشد كه تلاش گرديده در اين مقاله؛ به مهمترين آنها اشاره شود.