بررسي رابطه بين تعداد مدرسه‌ها و آموزشگاه‌ها (كليه مقاطع تحصيلي) باپيشرفت رشد جمهوري اسلامي ايران

در يكي از محورهاي اصلي رشد وتوسعه اقتصادي، آموزش وپرورش است. رشد اقتصادي علاوه بر عوامل (توليد كار و سرمايه) به بهبود كيفيت نيروي كار، پيشرفت فني درتكنولوژي، صرفه جويي هاي ناشي ازمقياس، تخصيص مطلوبتر منابع و نهايتاً به آموزش وپروش نيز بستگي دارد. آموزش و پرورش از با ثبات ترين بخشهاي اقتصادي هر جامعه محسوب مي شود. در حاليكه ساير بخشهاي اقتصادي غالباً با ركود و رونق مواجه مي شوند. آموزش وپرورش بدليل برخورداري از ثبات و تعادل بيشتر مي‌تواند در هنگام ركود اقتصادي و بيكاري، نيروي كار را جذب كرده و با آموزش و تجهيز نمودن اين نيروها، در هنگام رونق آنها را به جامعه تحويل دهد يكي از جاهاي اصلي سرمايه گذاري بر روي سرمايه هاي انساني آموزش و پرورش مي باشد، كه امر از طريق ساختن مدارس و آموزشگاه ها مي باشد. چون مدارس و آموزشگاه ها از مهمترين نهاده هاي اجتماعي، تربيتي و آموزشي و اصلي ترين ركن تعليم و تربيت مي‌باشند و تربيت صحيح دانش آموزان در ابعاد ديني، اخلاقي، علمي، آموزشي، اجتماعي، كشف استعدادها، و رشد متوازن روحي و معنوي دانش آموزان در مدارس شكل مي‌گيرد. در اين مطالعه سعي شد رابطه بين تعداد مدرسه ها و آموزشگاه ها در كليه مقاطع تحصيلي با پيشرفت رشد اقتصادي جمهوري اسلامي ايران با استفاده از روش الگوي خودرگرسيون برداري VAR مورد برازش قراربگيرد؛ نتايج بدست آمده حاكي است كه بين تعداد مدرسه ها و آموزشگاه ها در كليه مقاطع با پيشرفت رشد اقتصادي جمهوري اسلامي ايران رابطه مثبت وجود دارد.