شناسايي و برنامه‌ريزي مشكلات كيفيتي، اقدام اصلاحي و پيشگيرانه جهت تحقق اهداف آموزش عالي

امروزه رشد و توسعه دانشگاه ها در گرو حل مشكلات دانشگاهي در ابعاد مختلف مديريت، مسائل فني، مالي و اقتصادي، دانشجويان و كارمندان مي باشد. حل مسائل دانشگاهي نه تنها نيازمند پيگيري سيستماتيك و اقدام مناسب مراحل مختلف حل مسئله بوده، بلكه متكي به توانايي و همكاري و خلاقيت افراد دانشگاهي نيز مي باشد. توجه ويژه به حل مساله و رسيدن به يك راه حل مناسب، به انگيزه، خلاقيت و اقدام متناسب نياز دارد. از آن روي ايجاد فضاي سازماني مناسب توسط مديران و مسئولين دانشگاه، جهت افزايش انگيزه افراد دانشگاهي، به منظور افزايش موثر و كارآمد رويكرد حل مسئله در دانشگاه داراي اهميت است؛ بنابراين دو رويكرد اقدام اصلاحي و پيشگيرانه به منظور بهبود و افزايش كيفيت دانشگاه بسيار موثر و قابل توجه مي باشد. اقدام اصلاحي دانشگاهي به اقدامي گفته مي شود كه پس از بروز خطا در فضاي دانشگاه انجام شود و اين اقدام باعث جلوگيري از تكرار خطا گردد. در صورتي كه سازمان دانشگاهي پيش از بروز خطا، آن را شناسايي و پيش بيني نمايد و تدابير لازم براي جلوگيري از بروز آن را بيانديشد و علل رخ دادن خطا را شناسايي و آنها را حذف نمايد، در اين صورت اقدام پيشگيرانه انجام داده است.