ارائه مدل الگويي و تجربه استفاده از فرصت‌هاي بين‌المللي زيست‌محيطي

كشور ايران با دارا بودن ذخاير سوختهاي فسيلي فراوان به‌عنوان يك كشور توليد كننده انرژي شناخته شده و همزمان بعنوان عضوي از كنوانسيون تغييرات آب و هوايي، مطابق با معاهده پاريس مي بايست تا 12 درصد بطور مشروط از ميزان كاهش انتشار خود بكاهد. با اين وجود عدم ظرفيت سازي مناسب باعث شده كه فعاليتهاي اجرايي و مديريتي كشور در جهت تأمين منابع مالي مربوط به فعاليتهاي كاهش انتشار برغم وجود زمينه هاي مناسب، از منابع داخلي و نه بين المللي معطوف شود. همچنين برغم وجود اهميت مساله انرژي بويژه منابع تجديد شونده در آينده اقتصاد جهاني مي بايست اقدامات آموزشي و ظرفيت سازي جهت آماده شدن براي ورود به بازارهاي بين المللي از هم اكنون مورد توجه قرار گيرد. در اين مقاله ضمن آشنايي با فرصت موجود بين المللي، به بررسي فعاليت سه كشور آسيايي و اروپايي در حال توسعه، در زمينه ورود به بازار منابع انرژي تجديد شونده پرداخته شده تا امكان استفاده و بومي نمودن تجارب و الگوهاي بين المللي براي حركت در مسير اقتصاد مقاومتي و گام برداشتن در راه توسعه و پيشرفت با توجه به رعايت الزامات بخش تدابير سند و تعميق و تكميل الگوي پايه پيشرفت فراهم شود.