بررسي نقش منابع انساني در توسعه پايدار

شكي نيست كه عامل انساني مهم ترين بخش تحول و توسعه جوامع بشري در طي سال هاي متوالي محسوب مي شود. رسيدن به قله ي تعالي و توسعه ي پايدار جز در سايه ارتقاء منابع انساني مقدور نخواهد بود. در اين كه سرمايه انساني در موفقيت يك سازمان و يك ملت اهميت استراتژيك ويژه اي دارد ترديدي نيست، ولي اين سرمايه زماني از اولويت بالاتري برخوردار است كه توسعه يافته، منسجم و يك پارچه باشد و اين يكپارچگي در سايۀ همبستگي، همكاري، تعاون و اعتماد متقابل به وجود مي آيد و در اين صورت است كه سرمايه انساني به سرمايه اجتماعي مبدل مي شود و اين سرمايه انرژي زاست، همچنين براي وصول به پايداري، الگوي توسعه كلان كشور مي بايستي با واژه پايداري همراه بوده و توسعه مورد نظر از نوع پايدار باشد. به همين منظور و با توجه به نقش بي بديل نيروي انساني در دستيابي به اين امر مهم، در مقاله حاضر به توسعه ي پايدار از منظر منابع انساني نگريسته شده است.