تبيين اهداف و اصول پايداري منابع طبيعي و محيط زيست در تعميق و تكميل پيش‌نويس افق الگوي اسلامي-ايراني پيشرفت

پايداري منابع طبيعي و محيط زيست يك مفهوم ارزشي و در عين حال ذهني است كه هر بحثي درالگوهاي توسعه و پيشرفت بدون توجه به آن بحثي ناتمام تلقي مي‌شود، پايداري ازديدگاه‌هاي مختلف معاني متفاوتي دارد. امّا در معناي وسيع خود به توانايي و تداوم كاركرد جامعه، اكوسيستم و هر سيستم جاري در آينده نامحدود اطلاق مي‌شود. همچنين امكان‌تسرّي مفهوم پايداري با توجه به شرايط زماني ومكاني متفاوت است. پايداري به پايداري سطحي (نمادين) وپايداري عمقي (بنيادين) دسته‌بندي مي شود. در پايداري نمادين بر كارايي و استراتژي‌هاي جايگزين مصرف منابع تأكيد مي‌شود و خاصيت درماني دارد، امّا در پايداري بنيادين، سيستم با توجه به محدوديت‌هاي اكولوژيكي به گونه‌اي طراحي مي‌شود كه ارزش‌هاي بالاتري را دنبال مي‌كند. در الگوي اسلامي-ايراني پيشرفت نيز لازم است در پيش‌نويس تعميق وتكميل افق الگو به هر دو نوع پايداري عنايت شود. در اهداف پايداري هم بهتر است به ارزش‌هايي مانند درك سرنوشت مشترك انسان و طبيعت، رفتار اخلاقي وضابطه‌مند با طبيعت و تغيير نگرش در الگوهاي بهره برداري پرداخته شود. همچنين در سند و پيش نويس افق پايداري منابع، بهتر است اصولي لحاظ شود كه ضمن دارا بودن دو وجهه اسلامي و ايراني بودن الگو از نظر علمي و بين المللي نيز قابل پذيرش باشد. اصول مديريت حافظانه، عالمانه و عادلانه، الگوي مصرف شاكرانه، حفظ توأمان آسايش مردم و اكوسيستم، قابل انعطاف بودن الگو، افزايش سواد زيست‌محيطي مردم و ... از جملة اين اصول است كه مي‌تواند حركت به سوي پايداري را تسهيل كند.