تبيين مفهوم و رويكردهاي حقوق شهروندي در آموزش و پرورش

آموزش، از مهمترين موضوعات مورد بحث صاحب نظران حوزه هاي مختلف، در دنياي معاصر محسوب ميشود و نيز هنگامي كه با حقوق شهروندي همراه ميشود، مختصات چندوجهيتري را در برميگيرد. در حقيقت آموزش حقوق شهروندي مقولهاي است كه ارتباط زيادي با مفهوم دولت )نظريه پشتيبان آن ساز و كارهاي نظام حقوق اساسي و ...( دارد. از اين رو، آموزش حقوق شهروندي و مسائل پيرامون آن، جز اينكه به واسطه وجه سامان بخشي و تنظيمي حقوق در معناي عام تثبيت ميشود، داراي چالشها و موانعي گوناگون است. آخرين نظام حقوقي ديني و الهي كه ساير نظامهاي حقوقي جهان را تحت الشعاع خود قرار داد و ملل مختلف از آن استقبال كردند نظام حقوق اسلام است. امتيازات و برتري- هايي كه اين نظام نسبت به ساير نظام هاي حقوقي جهان دارد توانسته است در كمتر از يك قرن بر نيمي از جهان آن روز حاكم شود. بنابراين در اين پژوهش تلاش كردم به يك پرسش اساسي پاسخ دهيم كه با در نظر گرفتن مؤلفهها و ابعاد تربيت شهروندي وضعيت فعلي مدارس و قوانين و مقررات آموزشي در ايران و البته با مدنظر قرار دادن رويكرد شرع و اسلام، از منظر ترويج آموزش حقوق شهروندي چگونه است. در مبحث اول با رويكردي عمدتاً توصيفي به بررسي ضرورت وجودي امر آموزش حقوق شهروندي در ايران را ارايه داديم و به تعاقب آن به تحليل نگرشهاي اسلامي در راستاي حقوق شهروندي و ناكاراييهاي موجود به تبيين موانع موجود پرداختيم و درصدد پاسخ به سؤال اصلي تحقيق برآمديم. در نهايت با استفاده از ساز و كارهاي نظام حقوق اساسي مدرن )ذيل نظريه توسعه حقوقي(، راهكارها و پيشنهاداتي در حوزه اصلاح و بهبود نظام آموزشي ايران در اختيار گذاشتيم تا به اميد خدا بتوانيم راهگشايي براي بهبود وضعيت مدارس در زمينهي حقوق شهروندي با تكيه بر موازين اسلام باشيم.