تحول سازماني با تبيين علل و غلبه بر مقاومت و جايگاه مديريت تغيير

تغيير، لازمه بقاي سازمان است و وجود مقاومت در برابر تغيير امري عادي است. مقاومت نه تنها اجتناب ناپذير است، بلكه ميتواند عاملي مؤثر براي مديريت تغيير و تسهيل كننده گامهاي اجراي تغيير به شمار آيد، ولي بايد مديريت شود و تحت كنترل درآيد. سازمان، مانند تمام موجودات زنده بايد براي حفظ توازن و پايداري خود برحسب شرايط محيط داخلي و خارجي خود تغيير يابد. براي مديريت كارامد تغيير، مقاومت بايد به عنوان تلاش سيستم جهت حفظ تعادل و توازن آن تلقي شود. مديريت مقاومت به معناي استفاده از اطلاعاتي است كه مقاومت براي جهت دادن دوباره روابط فراهم مي آورد تا سازمان به اهداف خود برسد.مقاومت كاركنان در برابر تغيير موضوع پيچيده ايست كه مديران در سازمانهاي پيچيده و هميشه در حال تكامل با آن مواجهند. فرآيند تغيير هميشه وجود دارد و مقاومت كاركنان به عنوان يكي از عوامل مهم و حساس شكست بسياري از تلاشها در سازمانها به حساب مي آيد. سازمان با توجه به شرايط، امكانات و اهداف خود تغييرات مورد نياز را انتخاب مي¬كند و براي اجراي آنها در سازمان، برنامه تغيير را طراحي مي كند، با توجه به اينكه سازمان از انسان¬ها تشكيل مي¬شود و كارشناسان تغيير سازماني معتقدند كه تغيير در سازمان از تغيير در نگرش انسان ها آغاز مي شود بنابراين اجراي موفقيت آميز برنامه تغيير در سازمان در گرو تغيير نگرش كاركنان و آمادگي رواني آنان براي پذيرش و حمايت تغييرات مي‌باشد. تفهيم و ترسيم چشم¬انداز جديد براي كاركنان، اقدامات مناسب مديران ارشد جهت رفع بدبيني در بين كاركنان و ايجاد ارتباط با آنان براي موفقيت بيشتر برنامه در فرايند تحول امري ضروري است. مديريت تغيير مدلي است كه با استفاده از تركيبي از سبك‌هاي مديريت سعي در آماده نگاه داشتن كاركنان و سازمان براي يادگيري و رشد مستمر دارد.