رابطه بين مهارتهاي اجتماعي و سلامت روان با پيشرفت تحصيلي دانشجويان

هدف اين پژوهش بررسي رابطه بين مهارتهاي اجتماعي و سلامت روان با پيشرفت تحصيلي دانشجويان بود . جامعه آماري شامل كليه دانشجويان دختر دانشگاه آزاد اسلامي واحد ايذه در سال 1394بود كه از بين آنها 100 نفر به عنوان نمونه به روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند. در اين پژوهش به منظور گرد آوري داده ها از پرسشنامه هاي سلامت روان 28 سوالي (GHQ) و پرسشنامه مهارت اجتماعي استفاده شد. جهت تحليل هاي آماري از روش ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون استفاده شده است. نتيجه تحقيق نشان داد كه بين عدم سلامت روان و پيشرفت تحصيلي رابطه منفي و بين مهارتهاي اجتماعي و پيشرفت تحصيلي رابطه مثبت معناداري وجود دارد. با توجه به نتايج تحليل رگرسيون 28 درصد از واريانس متغير ملاك پيشرفت تحصيلي توسط متغيرهاي پيش بين سلامت روان و مهارت هاي اجتماعي تبيين مي شود . همچنين ضرايب رگرسيون نشان مي دهد كه به ترتيب اهميت عدم سلامت روان با ضريب بتا 47/0- متغير ملاك پيشرفت تحصيلي را پيش بيني نمود و متغير پيش بين مهارت هاي اجتماعي تأثير كمتري بر پيش بيني متغير ملاك ميزان پيشرفت تحصيلي داشت و از معادله رگرسيون حذف شد.