مقام حضرت خديجه (س) در زيارت‌نامه ايشان

پيامبر گرامي اسلام (ص) بارها از حضرت خديجه (س) به نيكي ياد مي كردند تا جايي كه باطن حسادت ورز عده‌اي از نزديكانشان، آشكار شد. با وجود اين سؤالي كه ذهن انسان حقيقت‌جو را به كاوش وا‌مي‌دارد، اين است كه چرا امروز زيارت‌نامه‌اي مأثور از حضرت خديجه (س) در دست نيست؟! در كتاب‌هاي شيعه، زيارت مأثوري براي حضرت خديجه (س) نقل نشده است. مرحوم علامه مجلسي از بيان نشدن زيارت مأثور براي عبدمناف، عبدالمطلب، ابوطالب و خديجه (س)، به رغم معروف بودن قبور و جايگاه رفيع آنان نزد شيعيان، شگفتي خود را بازگو كرده و احتمال داده دليل آن تقيه باشد. در زيارت مأثوره معصومان (ع)، از حضرت خديجه (س) به عنوان «خديجه الكبري» و «الغراء» ياد شده؛ مانند دعاي ندبه و زيارات متعدد امام حسين (ع). در صلوات و زياراتي از ائمه (ع) از آن حضرت نيز ياد شده كه مي‌توان از آن‌ها به عنوان تنها صلوات و زيارات مأثور حضرت ياد كرد. در زيارت‌نامه معصومان (ع)، از ايشان به نيكي ياد شده و اين نشان از بزرگواري، مقام و منزلت والاي ايشان است. اما گويا اجحافي كه در حق ايشان شده، نشان از بغض و كينه‌اي دارد كه در طول تاريخ، با جعل روايات و احاديث و تحريف تاريخ، براي رسيدن عده‌اي به منافع دنيوي پديد آمده است. آن‌چه امروز براي ابلاغ سلام بر حضرت خديجه (س) در دست است، برگرفته از آيات و رواياتي است كه در حق اين بانوي باكرامت بيان شده كه البته داراي مضامين بلندي است. بررسي هر يك از عبارات آن مي‌تواند كمك شايسته‌اي براي ايجاد و تعميق معرفت نسبت به آن بزرگوار نمايد. در اين مقاله، سعي شده بخش هايي از زيارت‌نامه حضرت خديجه (س) كه در برخي كتب ادعيه آمده، بررسي و آيات و روايات متناظر با آن بيان گردد.