طراحي آيروديناميكي توربين بادي اينولاكس و تست مدل ساخته شده در تونل باد

استفاده ي بهينه از انرژي باد، به عنوان يكي از بزرگ ترين منابع انرژي در طبيعت از گذشته مورد توجه بوده است. با اين وجود توربين هاي باد امروزي مشكلاتي دارند كه مانع از محبوبيت استفاده از آن ها در برخي از مناطق، به ويژه مناطقي با سرعت باد پايين مي گردد. اينولاكس با ايده گيري از بادگير هاي سنتي، باد را در قسمت فوقاني جمع آوري كرده و سپس با عبور آن از لوله هاي قيف مانند، باد را به يك قسمت همگرا-واگرا هدايت مي كند كه در نتيجه سرعت باد در گلوگاه افزايش مي يابد. از آن جايي كه توان توليد شده توسط توربين با توان سوم سرعت باد و مساحت روتور رابطه ي مستقيم دارد؛ با افزايش سرعت باد مي توان از توربيني با ابعاد به مراتب كوچك تر براي توليد انرژي استفاده كرد. توربين (ها) در گلوگاه ونچوري قرار مي گيرد. در اين پژوهش، طراحي اينولاكسي كه بتواند سرعت باد در ونچوري را به حدود دو برابر افزايش دهد، انجام شده است. براي بررسي نسبت افزايش سرعت، مدلي از اينولاكس طراحي شده، ساخته و در تونل باد تست شده است. در ادامه به طراحي و تحليل آيروديناميكي توربين باد مناسب جهت نصب در اينولاكس طراحي شده، با استفاده از تئوري اصلاح شده ي اندازه حركت المان پره پرداخته مي شود. هم چنين مدل توربين باد طراحي شده، ساخته و در تونل باد تست شده است. تست اينولاكس طراحي شده نشان مي دهد سرعت در گلوگاه ونچوري سيستم بادرسان، دو برابر شده است. هم چنين مشخصات عملكردي توربين مدل، نظير ضريب توان با نتايج حاصل از تئوري المان پره مقايسه مي شود. بررسي نتايج حاصل از تست هاي آزمايشگاهي نشان مي دهد كه طراحي انجام شده به روش تئوري المان پره از اعتبار و دقت لازم برخوردار است.