بازتعريف كتابخانه بر مبناي تحليل فرصت¬هاي حاصل از عصر ديجيتال

كتابخانه از جمله فضاهايي است كه از زمان پيدايش تاكنون تحولات بسياري يافته است. با ظهور تكنولوژي اطلاعات و امكان دسترسي به داده ها در هر زمان و هرمكاني، جايگاه كتابخانه به عنوان فضايي كه دليل وجودي اش گردآوري مجموعه كتاب ها و فراهم نمودن امكان دسترسي به آن هاست، با چالش هاي فراواني روبرو گشت. مقالة حاضر تأثيرات انقلاب الكترونيك را بر معماري كتابخانه مورد بررسي قرار داده و به اين مسأله مي پردازد كه در شرايط موجود چه رويكردي را مي توان اتخاذ نمود. براي دست يابي به هدف مذكور در اين نوشتار از راهبرد تحليلي در رويكردي استنتاجي استفاده شده و داده ها از طريق بررسي و تحليل اسناد (كتب، مقالات، آمارها، گزارش هاي موجود و...) گردآوري شده اند. يافته ها حاكي از آن است كه در روزگاراني كه به نظر مي رسد انقلاب الكترونيك مشغول ذوب همة جامدات است، كتابخانه اگر بخواهد پتانسيل خود را در افزودن ارزش به مأموريت پيشرفت علمي_فرهنگي جامعه و حركت با آن به سوي آينده به انجام برساند، بايد با تركيب گذشته (مجموعه هاي چاپي) و حال (فن‌آوري اطلاعات جديد) بازتعريف شود، به گونه اي كه با در آغوش گرفتن فرصت هاي حاصل از انقلاب الكترونيك به مكاني پويا براي يادگيري و تعامل مبدل گردد. ادغام فن آوري اطلاعات بيشتر از تهديد مفهوم سنتي كتابخانه، مي تواند به كاتاليزوري تبديل شود كه كتابخانه را به يك مركز فكري حياتي و اساسي تر زندگي در جوامع امروز تبديل كند.