راهبرد هاي طراحي اتاق كودك مبتني بر رفتار قلمروپايي كودكانه

رفتارهاي اجتماعي داراي جنبه ي قلمروي هستند كه بايد بصورت فضايي، تعريف شده و با توجه به مكانها تغيير يابند. از آنجا كه قلمروها مشخص شده، نظارت شده و دفاع شده هستند، رفتارها نيز به اين صورت مشخص ميگردند. رفتار قلمروپايي، سازوكاري است براي تنظيم حريم بين خود و ديگران كه با شخصي سازي محيط صورت ميگيرد. مفهوم قلمرو تنها موضوعي فضايي نيست، بلكه يك پديده اجتماعي نيز هست. در حقيقت قلمرو را ميتوان موقعيت و مكان يك اجتماع در فضا دانست. لازم به ذكر است كه در مقابل، بسياري از رفتارهاي اجتماعي نيز داراي جنبه هاي قلمروگرا هستند كه بايد بصورت فضايي تعريف شده و با توجه به مكانها تغيير يابند. در حقيقت، قلمرو ابزاري شاخص براي گذر از يك فضاي ساده نمود كه قلمرونقش اساسي در زندگي انسان دارد و اين امكان را فراهم مينمايد كه فضاي اطراف خود را سازماندهي نموده و به آن هويت فردي يا جمعي دهد. قلمروپايي با امكان تغيير محيط و به نوعي شخصيسازي آن تاثير بسزايي در ايجاد حس هويت دارد. كودكان اعضاي كوچك و لطيف جامعه اند و قابليت تاثيرگذاري و شكل گيري محيطشان را با بيان تمايلات و نيازهايشان دارند اما در اين امر مهم به معماري آشنا به علوم رفتاري كودك نيازمندند تا از سويي كودك و فضا و خواسته هاي او را بشناسد و درك كند و از سوي ديگر مشكلات او را در محيط كشف و در رفع آن ها برآيد. هدف از ارائه اين تحقيق ايجاد راهبردي براي طراحي اتاق كودك باتوجه به قلمرو او مي باشد. حال اين سوال پيش كه با چه راهكارهايي ميتوان اين قلمرو را براي او تشكيل داد.