بررسي رويكرد بازآفريني در احياي بافت¬هاي تاريخي (نمونه موردي:محله حاجي همدان)

بافت هاي تاريخي شهرها ميراثي گرانقدر هستند كه در هويت بخشي به حيات شهري در طول تاريخ نقش قابل توجهي ايفا مي‌كنند. امروزه اين بافت هاي تاريخي به ويژه در شهرهاي با قدمت تاريخي كه زماني سرزنده ،جذاب و با كيفيت بوده اند، به دلايل مختلف دچار افول حيات شهري، اقتصادي و فرهنگي شده اند و بر اين اساس جذابيت وكيفيت گذشته خود را از دست داده اند.به دليل اعمال سياست‌هاو روش هاي ناكارآمد در مواجهه با مراكز شهري و همچنين بي توجهي به نقش اين مراكز درارتقاء هويت اجتماعي، اقتصادي، كالبدي و شهري، مشكلات و مسائل بافت هاي تاريخي شهر ايران به صورت شديدتري از بسياري كشورها ظاهرشده است. بخش تاريخي شهر همدان نيز به تبع ديگر شهرهاي ايران دچار افت كالبدي، اقتصادي و اجتماعي شده است. هدف اين پژوهش تبيين مكانيزم احياء بافت هاي تاريخي با استفاده از رويكرد بازآفريني مي باشد. روش اين تحقيق توصيفي- تحليلي بوده و با بهره-گيري از داده هاي ميداني (پرسشنامه و مشاهده مستقيم) و كتابخانه اي (فيش برداري) و استفاده از روش تحليلي SWOT انجام شده است و براي تعيين استراتژي مناسب از مدل QSPM استفاده شده است. به منظور انجام اين پژوهش از نظرات 25 كارشناس متخصص بهره گرفته شده است. در اين راستا استراتژي هاي تدافعي، تهاجمي، رقابتي و محافظه كارانه با توجه به نقاط قوت و ضعف، فرصت و تهديد هاي موجود بر سر راه بازآفريني شهري در محله حاجي همدان تعيين گرديد و با استفاده از مدل QSPM استراتژي‌هاي مناسب و با اولويت تعيين گرديده است.