تحليلي بر جايگاه سلامت و روان شهروندان در بناهاي شهري همساز با اقليم

بخش عمده اي از مشكلات بهداشت و سلامت شهروندان به ماهيت و سبك زندگي شهري مربوط مي شود. انسان همواره در طول تاريخ سعي مي‎نمايد؛ به منظور ايجاد سرپناهي امن براي سكونت، آن را با محيط پيرامون خود هماهنگ سازد تا بتواند شرايط مناسبي براي ادامة حيات خويش ايجاد كند و درحقيقت شرايط جغرافيايي، اقليمي نيز در شكل گيري اين فضاي زيستي، دخالت مستقيمي دارد. اقليم يكي از مهم ترين عوامل زيست محيطي است، كه در چگونگي رفتار و حالات كلي انسان ها نقش اساسي را ايفا مي نمايد. يكي از اين اثرات مهم اقليم در زندگي انسان ها، ساخت و ساز مساكن با اين شرايط و ايجاد شرايط آسايش حرارتي به وسيله پارامترهاي اقليمي مي باشد. طراحي اقليمي، روشي براي كاهش همه جانبه هزينه انرژي يك ساختمان و فراهم آوردن بهينه ترين شرايط آسايش براي ساكنين است. اجراي روش هاي مناسب در طراحي ساختمان كه با اقليم محل هماهنگي داشته باشد، همواره موردنظر معماري ساختمان بوده است. طراحي ساختماني با كمك اقليم شناسان و استفاده حداكثر از امكانات آب و هوايي هر منطقه با كمك انرژي هاي طبيعي در ساختمان به صرفه جويي در مصرف سوخت و مهمتر از آن به افزايش كيفيت آسايش و بهداشت جسم و روان محيط مسكوني و سالم سازي محيط زيست منتهي مي شود. در واقع مي توان گفت كه؛ تمام ابعاد زندگي انسان با ساختار محيط اقليمي او در ارتباط است و معماري همساز با اقليم پاسخي است كه انسان از ديرباز تاكنون براي مقابله با شرايط محيطي به دنبال ان بوده است. اين پژوهش با هدف بررسي بناهاي شهري همساز با اقليم و تاثيرات آن بر سلامت و روان شهروندان ارائه گرديده است. لذا در صدد پاسخگويي به اين سوالات است كه؛ عوامل اقليمي چه نقشي را در آسايش سلامت و روان شهروندان ايفا مي كند؟ و چه مولفه هايي را مي توان بر سلامت روان بناهاي شهري همساز با اقليم موثر دانست؟ براي پاسخ به سوالات فوق اين پژوهش با روش تحليلي - توصيفي به بيان معيار هايي براي ايجاد بناهاي همسو با اقليم پرداخته و در انتها به جمع بندي و ارائه راهبردهايي تحليلي در شرايط آسايش شهروندان با توجه به راهكارهايي اقليمي پرداخته مي شود.