سنجش وضعيت عملكرد طرح نواحي منفصل شهري در روند حاشيه نشيني شهر مشهد (نمونه موردي: ناحيه توس، قرقي و شهرك باهنر)

اين پژوهش با رويكردي توصيفي-تحليلي و مبتني بر روش هاي اسنادي و پيمايشي با استفاده از 340 پرسشنامه و مصاحبه با 15 نفر از كارشناسان مديريت شهري به دنبال پاسخگويي به اين سوالات است كه آيا نواحي منفصل در شهر مشهد باعث كنترل حاشيه نشيني شده اند يا موجب تسريع روند آن؟ از ميان 3 ناحيه منفصل در شهر مشهد كدام ناحيه در زمينه اهداف خود (كنترل حاشيه نشيني) موفق تر بوده است؟ نتايج حاصل از فرضيه تحقيق با استفاده از آزمون t زوجي و تحليل واريانس يكطرفه نشان داد نواحي منفصل شهري در ابعاد اقتصادي، كيفيت زندگي، خدمات رفاهي بعد از الحاق از وضعيت بهتري برخوردار شده اند، اما در زمينه زيست محيطي نسبت به گذشته تفاوتي نداشته اند و در زمينه اجتماعي تغييرات منفي رخ داده است، اما اين ميزان از تغييرات در 3 ناحيه منفصل يكسان نبوده است، بلكه ناحيه توس در شاخص كيفيت زندگي از دو ناحيه ديگر از وضعيت بهتري برخوردار بوده است و اين سطح معناداري با اطمينان 95 % قابل تعميم است. در شاخص اجتماعي نيز شهرك باهنر نسبت به قرقي از وضعيت بهتري برخوردار بود كه اين سطح معناداري با اطمينان 95 % قابل تعميم و تاييد است. در بقيه شاخص ها ميزان خطاي مشاهده شده بيشتر از خطاي استاندارد 0.05 است و از تحليل هاي ساير شاخص ها صرف نظر گرديد. نتايج حاصل از تاپسيس فازي نشان داد ناحيه توس در تحقق اهداف خود موفق تر عمل كرده است. در مجموع ناحيه توس باعث كنترل حاشيه، شهرك باهنر در حال تبديل شدن به حاشيه و قرقي باعث گسترش حاشيه شده اند.