تحليل فضايي شاخصهاي بهداشت و درمان در توسعه شهر سالم در شهرستانهاي استان چهارمحال و بختياري

شهرها نماد تمدن و پيشرفت محسوب مي شوند كه بطور مداوم پذيراي افزايش زياد جمعيت در خود هستند و با افزايش شهرنشيني٬ مشكلات ناشي از آن هم به طور روز افزون بيشتر مي شود٬ بدين ترتيب كه شهرها بعنوان مهم ترين عنصر مصرف كننده منابع طبيعي و توليد كننده بيشترين ميزان آلودگي باعث به خطر افتادن وضعيت سلامتي افراد گرديده است. بدين ترتيب در دهه ي 1980 ميلادي رويكرد شهر سالم توسط سازمان جهاني بهداشت بعنوان راه حلي براي ارتقا سطح سلامت جامعه بشري مطرح گرديد. هدف اصلي اين تحقيق تحليل فضايي وضعيت شاخص هاي بهداشت و درمان در توسعه شهر سالم در شهرستانهاي چهارمحال و بختياري است. روش تحقيق توصيفي- تحليلي و مبتني بر داده هاي ثانويه است كه به منظور رتبه بندي شهرستانهاي اين استان٬ از مدل سطح بندي تاپسيس استفاده شده است. نتايج نشان مي دهد كه بين نقاط شهري استان چهارمحال و بختياري از نظر شاخصهاي شهر سالم در بخش بهداشت و درمان تفاوت معناداري وجود دارد. بدين ترتيب كه شهرستان شهركرد با ميزان تاپسيس 0.876045 از وضعيت مطلوب تري برخوردار بوده و داراي رتبه اول و شهرستان لردگان با ميزان تاپسيس 0.024336 رتبه اخر را دارد. بعد از شهرستان شهركرد٬ شهرستان هاي بروجن و اردل به ترتيب رتبه دوم و سوم سطح بندي را به خود اختصاص داده اند و شهرستانهاي كيار٬ بن و سامان به ترتيب قبل از لردگان از لحاظ شاخصهاي شهر سالم در بخش بهداشت و درمان در وضعيت مناسبي قرار نگرفته اند كه بايد توسط برنامه ريزان در اولويت برنامه هاي دستيابي به وضعيت شهر سالم قرار گيرند.