نقش حكم روايي خوب شهري در مديريت پايدار شهري نمونه موردي : شهر خرم آباد

رشد شتابان شهرنشيني و گسترش شهرها و تاثيرپذيري از دگرگونيهاي جهاني بويژه براي كلان شهرها، ضرورت بازنگري در نحوه اداره و مديريت شهر و ارائه خدمت رساني به شهروندان توسط حكومت هاي محلي از نظر ساختاري (اعم از دولت هاي مردمي و يا اقتدارگرا) را بيش از پيش اجتناب ناپذير مي نمايد. اين تجديدنظر عمدتاً به خاطر تحولات درون ساختاري حكومت هاي محلي ناشي از ناتواني در تداوم مديريت موجود شهري، با هدف دستيابي به ساختارهاي جديدتر، كارآمد با بازدهي مطلوبتر خدمت رساني به مردم از يك سو و گذار از روش ها و فرآيندهاي مبتدي مديريت شهري به فرآيندهاي متعالي و برتر كه به آن حكمروايي خوب شهري اطلاق مي گردد از سوي ديگر، صورت مي پذيرد. توسعه پايدار شهري با هرگونه مفهوم و كاركردي و مبتني بر هر مكتب فكري، زماني متجلي مي گردد كه گذار از حكومت هاي محلي و حكمراني شهري به مديريت شهري و عبور از مديريت شهري به حكمروايي خوب شهري محقق شود. حكمروايي خوب شهري بر اساس مدل مناسبي از مشاركت آحاد مردم بر پايه يك اعتقاد داوطلبانه و هوشمندانه و مبتني بر يك سري از مولفه هاي ارزشمند مديريت شهري در ميدان عمل به اثبات مي رسد.با توجه به ماهيت كاربري تحقيق، روش اين پژوهش توصيفي- تحليلي است.اطلاعات مورد نياز پژوهش به دو شيوه كتابخانه اي (كتاب،آمارنامه،نقشه ها)وميداني (پرسشنامه،مشاهده و مصاحبه)گردآوري شده است.