اثر طول انكرهاي ناحيه تحتاني ديواره گودهاي عميق بر ضريب اطمينان با استفاده از تكنيك كنترل تغييرمكان هاي ناحيه تحتاني

يكي از روشهايي كه به منظور اجراي گودبرداريهاي عميق در دهه هاي گذشته با استقبال خوبي مواجه شده است روش ميخكوبي ميباشد كه بعلت مزيتهاي مهمي نظير ايمني زياد، سهولت اجراي آن و مقرون به صرفه بودن به لحاظ اقتصادي موجب شده تا كارايي قابل توجهي در حفاظت از گودبرداريهاي عميق داشته باشد. به كارگيري اين روش به همراه كابل مهاري پيش تنيده موجب شده تا ديواره ميخكوبي شده مركب عملكرد بهتري در مقايسه با ديوار ميخكوبي شده خالص داشته باشد، همچنين درمواردي كه ضريب اطمينان بالاتري مورد نياز باشد مي توان از روش كابل مهاري پيش تنيده با بلوك هاي بتني و يا كابل مهاري هاي پيش تنيده به همراه شمع هاي بتني درجا يا پروفيل هاي دوبل فلزي استفاده كرد. تاكنون تحقيقات و مطالعات جامعي در خصوص راهكارهاي صحيح و هوشمندانه جهت كاهش طول حفاري يا به عبارتي بهينه كردن طول حفاري انجام نگرفته است لذا چنانچه بتوان راهكاري در اين زمينه ارائه داد آن را مي توان گامي موثر در طرح و اجراي چنين پروژه هايي به شمار آورد. در اين مقاله در قالب يك مطالعه موردي و به كمك مدلسازي و روابط تعادل حدي به معرفي تكنيك كنترل تغييرمكان‌هاي ناحيه تحتاني و اثر طول انكرهاي عمق كنترل بر وضعيت سطح گسيختگي بحراني پرداخته شد. نتايج بيانگر آن است كه طول بهينه انكرهاي ناحيه تحتاني براي حالت 0.3H برابر 33 متر و براي حالت 0.4H برابر 52 متر مي‌باشد كه در اين حالت‌ها ضريب اطمينان كلي در حد مجاز مي‌باشد.