راهبردهاي بازآفريني بافت هاي فرسودۀ شهري (مطالعه موردي: محلۀ شيخ-سليمان شهر داران)

نواحي فرسودۀ شهري، بنا به سرشت خود با انواع عوارض و مشكلات مواجه هستند. اين بافت ها اغلب در زمرۀ مناطق محروم شهر از نظر اجتماعي، اقتصادي و كالبدي هستند و اين امر عامل نارضايتي ساكنان، عدم پويايي و رونق حيات شهري در آنهاست. از اين رو معضل آنها چند بعدي و چند وجهي است كه در هر مورد به شكل خاصي بروز مي نمايد. در طي سال هاي اخير سياستگذاران و برنامه ريزان شهري درصدد ارائۀ راهبرد ها و راهكار هاي نويني در مواجهه با مسائل و مشكلات بافت هاي فرسوده شهري مي باشند. بازآفريني از جمله دستاورد هاي نوين و كامل برنامه هاي شهرسازي در خصوص بافت فرسوده مي باشد. بازآفريني به معني تجديد حيات بافت در همۀ ابعاد كالبدي، اجتماعي، اقتصادي، و زيست محيطي مي باشد و به دنبال حل مشكلات فرسودگي از طريق دوباره زنده شدن مناطق فرسوده و آسيب ديده است. هدف اين مقاله معرفي رويكرد بازآفريني شهري و استفاده از اين رويكرد براي حل مشكلات مناطق فرسودۀ شهري است. روش تحقيق بر اساس هدف از نوع كاربردي و بر اساس ماهيت از نوع توصيفي_تحليلي مي‌باشد و از ابزار گردآوري اطلاعات با استفاده از روش كتابخانه‌اي و ميداني است. نتيجه اين پژوهش نشان مي‌دهد كه اصول رويكرد بازآفريني شهري در ارتباط با محلۀ شيخ سليمان شهر داران به اين نتيجه رسيده است كه ايجاد نظارت اجتماعي، افزايش امنيت، معاصر سازي عملكردها، رونق مشاغل محلي و موارد ديگري كه در كل مقاله به طور مشروح به آن پرداخته شده است و از نتايج اين رويكرد مي باشند در بازآفريني محلۀ شيخ سليمان شهر داران مؤثرواقع مي-شوند.