هنردرماني در كودكان و نقش فضاي معماري در روند بهبود آنان

يكي از ابزارهاي كمك به تشخيص و درمان اختلالات روحي و رواني به‌ويژه در كودكان، گرايشي به نام هنردرماني است كه از طريق شاخه‌هاي مختلف آن، افراد احساسات و تفكرات خود را نشان مي‌دهند. هدف از انجام تحقيق پاسخ به اين پرسش است كه فضاي درماني بايستي داراي چه خصوصياتي باشد، تا تأثير آن در روند بهبود و سلامت بيماران افزايش يابد. تحقيق از نوع نظري با روش توصيفي مي‌باشد. منابع اطلاعاتي به صورت كتاب خانه اي، با مراجعه به كتب و مقالات مرتبط، مي‌باشد. بديهي است كه آسيب هاي عميق روانشناختي و شخصيتي توسط هنر به تنهايي و بطور كامل درمان نمي شوند، با اين وجود مي توان اظهار داشت كه بسياري از آسيب ها خصوصا درمورد كودكان كه هنوز بطور كامل شخصيتشان شكل نگرفته است، و بالاخص هنگامي كه با كمك پيگير و مستمر روان درمانگر همراه شود نتايج مطلوب و موثري خواهد داشت. در اين بين فضاي درماني و چگونگي طراحي آن از موارد بسيار مهمي است كه پروسه ي درمان را با موفقيت و يا عدم موفقيت روبرو ميسازد. بر اساس بررسي هاي صورت گرفته مي توان بيان داشت فضاي درماني بر روند هنردرماني تأثير گذار مي‌باشد. نتايج بررسي نگارندگان حاكي از آن است كه رعايت مواردي چون رنگ، فرم، نور و.... متناسب با روان كودكان در طراحي فضاي معماري، مي تواند در انجام هنر درماني تأثير مثبت داشته باشد.