بررسي و جايگاه برنامه ريزي شهري در كيفيت زندگي شهري نمونه موردي شهر نوشهر

كيفيت زندگي شهري، امروزه به عنوان يكي از مسائل اساسي مورد توجه انديشمندان علوم شهري است. در منابع مختلف، تعاريف متفاوتي از كيفيت زندگي ارائه شده است. در نگاه مي‏توان كيفيت زندگي را، شرايط عيني مطلوب محيطي و ارزيابي مثبت فردي از اين شرايط تعريف كرد. در عين حال، مقياس مطالعه و روش مطالعه‏ كيفيت زندگي نيز، پيرو قانون خاصي نيست. در رشته‏هاي مختلف علمي همچون، پزشكي، علوم اجتماعي، برنامه‏ريزي شهري، جغرافيا و ... هر يك بسته به تخصص خود، كيفيت زندگي را مورد مطالعه قرار داده‏اند. تعيين نوع شاخص‏ها، نحوه تحليل، روش به كار برده شده، مقياس مطالعه و به طور كلي تمام ابعاد مطالعاتي در بررسي كيفيت زندگي، مرتبط با هدف اصلي مطالعه و تخصص پژوهشگر است. در اين رساله، هدف اصلي تحليل طبقه‏بندي كيفيت زندگي شهري در شهر نوشهر است. روش اين پژوهش از انواع روش‏هاي توصيفي- تحليلي است. براي تبيين كيفيت زندگي در محله‏هاي شهر نوشهر، از داده‏هاي پرسشنامه‏اي و داده‏هاي مستخرج از منابع ديگر استفاده شده است. براي تعيين حجم نمونه‏ي مورد مطالعه، از رابطه‏ي كوكران بهره برده و تعداد 380 نفر در سطح محله‏ها توزيع شده است. نتايج حاصل از تحقيق نشان مي دهد كه، عوامل سازنده كيفيت محيط در اين بافت عملكرد مناسبي نداشته و در رضايت مندي مردم از محيط زندگي شان تأثير منفي داشته است، به طوري كه به گفته مسؤلان شهر، همواره شاهد اسكان اقشار كم درآمد و مهاجرين در بافت قديم و تشديد جدايي گزيني اكولوژيك در اين منطقه هستيم. به علاوه در بافت‌هاي جديد نيز عليرغم برنامه‌ريزي از قبل انجام شده، بحران كيفيت همچنان وجود دارد اما به نظر مي‌رسد عوامل تأثيرگذار در ادراك كيفيت محيط باتوجه به خصيصه‌هاي فردي و سكونتگاهي در اين بافت‌ها متفاوت از بافت قديم باشد. پر واضح است كه، هدف اين پژوهش بررسي متغيرهاي فردي(اقتصادي، اجتماعي و كالبدي) مؤثر بر رضايت مندي شهروندان از كيفيت محيط زندگي در بافت قديم و جديد شهر نوشهر است تا با تبيين علمي‌تر تأثيرگذار بر كيفيت زندگي، الگوهاي مناسب‌تري جهت برنامه‌ريزي‌هاي آتي ارايه گردد.