قرارگاههاي رفتاري در خيابانهاي شهري (مطالعه موردي: خيابان انقلاب شهر سنندج)

زندگي جمعي، با توجه به شرايط زندگي در شهرها، بسيار اهميت يافته است. از جمله فضاهايي كه اين زندگي جمعي در آن حيات مي يابد، قرارگاه هاي رفتاري است. اين قرارگاه ها به منظور تعاملات اجتماعي و رفع نيازهاي رواني مردم ايجاد مي شوند. براي شكل گيري قرارگاه هاي رفتاري شاخص هاي مختلفي در ابعاد مختلف دخالت دارند. اين تحقيق سعي در شناسايي قرارگاه هاي رفتاري در فضاها و چگونگي اعمال روشهايي در جهت ارضا سه نياز مهم انگيزش، امنيت و هويت در خيابان انقلاب شهر سنندج دارد. براي دست يافتن به هدف مورد نظر از رويكرد پديدار شناسانه و با استفاده از روشهاي كمي و كيفي )مشاهده مستقيم، مصاحبه و پرسشنامه( استفاده شده است. نتايج حاصل از پژوهش نشان مي دهد ضلع شرقي عليرغم فرسودگيهاي كالبدي، فعاليتهاي خويش را حفظ نموده اما اضلاع شمالي و غربي بافت دچار فرسودگي كالبدي است كه باعث از بين رفتن فعاليتهاي موجود و امنيت، شكلگيري شغل هاي كاذب و تاثير نامطلوب بر حوزه ادراك رواني و زيست محيطي شهروندان، خيابان و ميدان دارد.