رنسانس شكوه معماري ايران(معماري ساختار گرا)

ايرانيان نخستين ملت بزرگي بودند كه عدالت را به عنوان اصل مسلم كشورداري در جهان رواج دادند. آنان از آغاز تاريخ خويش بواسطه روحيه ملي و موقعيت جغرافيايي خاصي كه داشتند همواره آزادمنش و اهل مدارا و تسامح بوده اند و توانسته اند عقايد مختلف را تحمل كنند.هنر هديه دايم ملت ايران به تاريخ جهان بوده است و در بسياري از موارد به مقايسه با كشورهاي جهان برتري تام يافته است.ادبيات اين كشور از سرچشمه كمال مطلوب انساني و ابديت فكر و سخن الهام گرفته و آثاري بوجود آورده است.بعد از گذر از مرحله نخستين تمدن و تاريخ اين كشور و پشت سر نهادن و ثبت ايران به معني واقعي كلمه در پيش از اسلام ،حالا اين كشور وارد مقطعي از مهمترين زمان تاريخي خود مي گردد؛ يعني دوران ورود اسلام كه اين مرحله يكي از مهمترين برهه هاي تاريخي ،هنري،سياسي و...اين كشور مي باشد.مدتي پس از ورود اسلام به ايران،مردم به ساختن محل هايي براي عبادت روي آوردند كه اين نو مكانها همان مساجد بودند ولي نه با فرم و شكل امروزي آن.بيشتر اين مساجد نيز روي آتشكده ها و يا با تغييراتي روي آنها ساخته مي شد. مسجد مهمترين فضاي معماري در سرزمينهاي اسلامي است كه علاوه بر كاركرد ديني و مذهبي و معنوي همواره از نقش اجتماعي ،سياسي نيز برخوردار بوده است.اهميت نقش ديني و اجتماعي مسجد موجب شده است كه معماران و برخي از هنرمندان در همه دوره هاي تاريخي تلاش خود را در راه خلق فضايي مناسب و شايسته براي نيايش صرف كنند.به همين جهت است كه مساجد هر دوره را مي توان نمونه اعلاي معماري و هنر آن دوره به شمار آورد.تقديس مساجد را مي توان مهمترين عامل حفظ و بقاي ساختمان مسجد هاي تاريخي دانست.