سير تحول ساختمان هاي بلند

ساختمان هاي بلند از اواخر قرن هيجده ميلادي در آمريكا پديدار شدند و با چندين دهه تاخير در سطح جهان گسترش يافتند. بيشترين كاربري ساختمان هاي بلند در رابطه با مراكز تجاري و پس از آن هتل ها و ساختمان هاي چند منظوره بوده است. در اين مقاله سعي شده تا سير تحول ساختمان هاي بلند، همراه با تغييرات ساختاري آن ها مورد بررسي واقع شود. تاكيد اين مقاله بيشتر بر روند تغييرات در ساختار، نما، پلان و نوع مصالح آنها است. روش تحقيق مقاله عمدتا مبتني بر مطالعات كتابخانه اي و تحقيقات اينترنتي است. بخشي از نتايجي كه از بررسي سير تحول ساختمان هاي بلند حاصل شده اينست كه طي اواخر قرن هيجدهم و اوايل قرن نوزدهم ميلادي، فرم ساختمان ها اغلب مستطيل كشيده و ساده بودند. در اين بازه زماني ابعاد پلان ها كوچك و محدود بوده و تقريبا عناصر شاخصي بر بالاي تمام ساختمان ها ديده مي شود. با وقوع جنگ جهاني اول و دوم ساخت بناهاي بلند چند سالي رونق كمتري يافت و شاهد افول در ساختمان سازي هستيم و عملا ساختمان ها دوباره به فرم مكعب مستطيل ساده بازگشتند. با ورود كامپيوتر به عرصه معماري در دهه 1960 ميلادي، طراحي، محاسبات و ساخت وساز شكل ديگري به خود گرفت. از اين دوره فرم ساختمان ها به تدريج از حالت ساده خارج و داراي زاواياي ملايمي شدند. در اواخر اين دهه براي اولين بار سيستم لوله اي ابداع شد كه تاثير مستقيم بر حجم ساختمان ها داشت. سپس سازه لوله اي مهاربندي شده ساختمان هاي بلند را بيشتر تحت تاثير قرار داد. بعد از آن طراحي معماري كاملا با سازه تركيب شد. در ادامه، گوشه هاي تيز در پلان، ارتفاع و حجم ساختمان حذف و فرم هاي جديد ساختماني به مجموعه ساختمان هاي بلند اضافه شد. در قرن جديد روند تغييرات و ساخت سازهاي بلند در جهان سرعت بسيار بالايي به خود گرفت، ارتفاع و وسعت آسمانخراش ها رو به فزوني گذاشت و سيستم هاي تركيبي در سازه رواج گسترده اي پيدا كرد.