مديريت بهينه پارك جنگلي با تاكيد بر توسعه پايدار (نمونه موردي پارك ملي بمو شيراز)

استمرار تخريب گستره ها و مناظر طبيعي در نبود مديريت هاي صحيح و حضور بي تامل فناوري و گسترش بي رويه شهرنشيني، نه تنها نياز اساسي انسان به حضور در منظر طبيعي به مثابه زادگاه اوليه و ابدي انسان را بي جواب نهاده، بلكه برهم خوردن تعادل طبيعي اين اكوسيستم ها،حيات و زندگي او را نيز دچار نقصان و مشكل گردانيده است. هدف از انجام اين تحقيق بررسي فضاي سبز شهري پارك ملي بمو شيراز به عنوان بزرگترين پارك ملي كشور بعد از پارك هاي ملي گلستان و اروميه ، بهينه سازي كاربري نمودن اراضي اطراف آن، تجهيز و ساماندهي فضاي سبز عمومي پارك ميباشد، بطوري كه ضمن توسعه و بهسازي فضاها و مراكز مناسب و كارا، پاسخگوئي به نيازهاي مختلف شهروندان را به همراه داشته باشد. بررسي اين تحقيق يك مطالعه توصيفي از نوع پيمايشي است . مبتني بر كسب حقايق و تجزيه و تحليل علل ان ميباشد. جهت برنامه ريزي منسجم براي تفرج شهروندان و گروههاي بازديد كننده و ارايه برنامه هاي تفرجي در پارك، پرسشنامه اي تنظيم و در محدوده اماري توزيع شد. در فرآيند ارايه اين الگوها و در جهت دستيابي به نقاط ضعف، قوت، فرصتها و تهديدهاي منطقه، ويژگيهاي كالبدي، محيط زيستي، اجتماعي، اقتصادي، فرهنگي و تاريخي منطقه مورد بازشناسي و تحليل قرار گرفته، اين عمليات با كمك برنامه Excelانجام گرديده است. نتيجه اي كه پژوهش ما براساس جامعه اماري نشان داده است مديريت احيا و بازسازي پارك ضرورت دارد و همچنين شرايط پارك با توجه به امكانات و محدوديت هاي موجود بايد مرمت شود.