تأثير كيفيت فضاهاي عمومي شهر، در ارتقاي حس امنيت زنان با رويكرد مشاركتي

امنيت به‌عنوان يك نياز اساسي از جايگاه خاصي در اجتماعات انساني برخوردار است و برنامه‌ريزان و طراحان فضاهاي اجتماعي شهرها، تلاش دارند تا با شناسايي عوامل تهديدكننده امنيت به‌ويژه در فضاهاي عمومي، امنيت را براي استفاده‌كنندگان فراهم نمايند. زنان نيز به‌عنوان نيمي از اجتماعات انساني به‌واسطه خصوصيات بيولوژيك، مسؤوليت‌ها و نگاه متفاوت در مقايسه با مردان، ارتباط متمايزي را با فضا برقرار مي‌كنند. آنان نيازمند تسهيلات خاصي از فضا هستند، تا موجب افزايش اطمينان خاطر آنان از حضور امن در فضاهاي شهري و به‌ويژه فضاهاي عمومي، مانند پارك گردد. در اين پژوهش سعي شده است، تا با بهره‌گيري از منابع مورد استفاده و بررسي ديدگاه نظريه‌پردازان مختلف و روش تحليل مقايسه‌اي، راهكارهايي براي حضور ايمن زنان در فضاهاي عمومي ارائه شود. يكي از نقاط برجسته‌ي تحقيق حاضر پرداختن به لزوم مشاركت زنان در تصميم‌گيري‌ها و نقش موثر و مثبت آن است. لذا پژوهش پيش‌ رو قصد دارد تا با بررسي عوامل مؤثر بر كيفيت‌ محيط‌هاي نهفته در فضاهاي عمومي شهري و نيز بهره‌گيري از پتانسيل‌هاي مشاركتي زنان، امكان حضور ايمن را براي آنان فراهم سازد. نتايج تحقيق گوياي اين است، كه با مداخلات فيزيكي و اجتماعي به‌صورت موازي و لحاظ رويكرد مشاركتي، مي‌توان محيط عمومي ‌فضاهاي شهري را تحت تأثير قرار داد و ميزان بهره‌مندي زنان از اين فضاها و درك آن‌ها از محيط پيرامونشان را ارتقاء بخشيد.