سيستم ديوار ترومب سامانه اي پايدار از گذشته تا حال

بيش از يك قرن است كه رابطه انسان با جهان طبيعي، به دليل طيف وسيعي از بحران هاي محيطي، به عنوان مقوله اي مهم و آزار دهنده مطرح شده است. جنبش توسعه پايدار، توجه به مسئله انرژي و بوم گرايي، در سطح وسيعي در راس برنامه هاي فعلي بيشتر دولتهاست. انسان، امروز از لحاظ صرفه جويي در مصرف انرژي در موقعيتي قرار دارد كه هيچگاه تا بدين وضعيت بحراني نبوده است و اين در حالي است كه ساختمانها بيش از نيمي از مصرف انرژي جهان را به خود اختصاص داده اند. روش هاي بهينه سازي مصرف انرژي در ساختمان ها بسيار متنوع است، يكي از اين روش ها، ديوار ترومب مي باشد. ديوار ترومب اگر چه ظاهرا به عنوان اختراعي جديد شناخته شده، اما به عنوان يك تكنيك باستاني در معماري بومي كاربرد داشته و نقش موثري در گرمايش و سرمايش بناها ايفا مي كرده است. اين سامانه ايستاي خورشيدي، كه به صورت جذب غير مستقيم كار مي كند، انرژي تجديد پذير خورشيد را جايگزين انرژي هاي فسيلي كرده و بنابراين كمك شاياني به صرفه جويي انرژي مي نمايد. اين مقاله به بررسي و مطالعه ديوار ترومب در معماري بومي پرداخته و روش تحقيق اصلي در آن، مبتني بر روش تطبيقي و بر اساس مطالعات كتابخانه اي و به ويژه جستجو در سايت هاي اينترنتي مي باشد. در اين مطالعه، ساختار ديوار ترومب بومي تشريح شده و تفاوت هاي آن با ديوار ترومب مدرن مشخص گرديده است. ديوار ترومب مي رود تا با فراگير شدن در معماري فردا، به عنوان يك سيماي موثر از طراحي ايستاي خورشيدي بكار رود.