(بررسي تأثيرات اقليمي بر شكل گيري معماري بومي بندر عباس)

در طول تاريخ زندگي بشر، انسان براي ايجاد سرپناهي امن براي سكونت خود، سعي نموده آن را با محيط پيرامون خود هماهنگ سازد تا بتواند شرايط مناسبي براي ادامه حيات خويش ايجاد كند. شرايط اقليمي از جمله عوامل مهم و مؤثر در آسايش زيستي در محيط هاي انساني است به طوري كه در شكل گيري فضاي زيست دخالت مستقيم دارد. خصوصيت اقليمي هر منطقه به طور قابل ملاحظه اي در شكل گيري شهرها، جهت گيري ساختمان ها و تركيب معماري آن منطقه تأثير داشته است. سواحل جنوبي ايران كه به وسيله رشته كوه هاي زاگرس از فلات مركزي جدا شده اند، اقليم گرم و مرطوب ايران را تشكيل مي دهند، از ويژگي اين اقليم تابستان هاي بسيار گرم و مرطوب و زمستان هاي معتدل است كه شهر بندرعباس داراي اين نوع اقليم مي باشد. در اين پژوهش شهر بندرعباس، محدوده جغرافيايي مورد بررسي مي باشد كه ابتدا برخي از عناصر اقليمي ( دما، رطوبت و بارش ) از طريق ايستگاه سينوپتيك از سال 2000 تا 2010 ميلادي مورد تجزيه و تحليل قرار مي گيرد و سپس با استفاده از روش هاي اولگي و ماهاني به بررسي تأثيرات اقليم بر معماري بومي شهر بندرعباس پرداخته مي شود و در پايان راه كارهاي مناسب در جهت سازگاري بيش تر اقليم و معماري در اين شهر، پيشنهاد مي شود.