بررسي نقش موزه ها در توسعه ي فرهنگي

سرزمين ايران با توجه به قدمتش داراي فرهنگي اصيل مي باشد. امروزه با ورود فرهنگ هاي بيگانه و عدم شناخت و آگاهي از اين تمدن غني شاهد تغييراتي تدريجي و مستمر در اين زمينه مي باشيم. موزه كانوني است براي پرورش همه انسانها از طريق مشاركتشان در خلاقيت و تداوم فرهنگي ، گرچه جايگاهي به منظور شناخت ، گردآوري ، نمايش و نگهداري و مطالعه آثار دوران گذشته در زمينه هاي فرهنگ و تمدن ، علم و صنايع و فنون به شيوه اي علمي است ، اما رمز موفقيت آن زماني ميسر است كه با جامعه در تماس دائم باشد و به زبان حال تعبير شود . لذا ايجاد يك موزه بايد بر پايه اساسنامه فرهنگي استوار باشد و ضوابط معيني چون نياز فرهنگي ، ارزش ديني ، تاريخي، جهانگردي ، گستره جغرافيايي ، نزديكي به مراكز علمي ، فرهنگي ، ملاك هاي ايجاد آن باشد. همچنان كه مي دانيم معماري، ظرفي است براي نمايش فرهنگ، تاريخ، هنر و به طور كلي هويت يك قوم. پس در طراحي موزه ها بايستي تناسب طرح هاي معماري، همگون با هويت فرهنگي منطقه در نظر گرفته شود. در اين صورت موزه مي تواند به عنوان يك مركز فرهنگي، نقشي موثر در حفظ و تقويت هويت فرهنگي داشته باشد. در اين پژوهش به روش توصيفي تحليلي به بررسي نقش و جايگاه موزه و معماري آن در تقويت هويت فرهنگي جامعه مي پردازيم.