تدوين راهكاري جهت حفظ و تقويت پياده‌مداري در بافت‌هاي تاريخي (نمونه موردي: محله كوچه‌ي بازار سرشور- مشهد)

بافت‌هاي تاريخي شهرها، آموزه‌هايي از خرد جمعي انسان‌ها را كه ضمن برخورداري از تجربه، هنر و حس مكان، جهان زيستي آدميان است را به نمايش مي‌گذارند. از اين رو دربردارنده‌ي ارزش‌هاي فرهنگي- تاريخي بوده وميراثي گران‌بها براي نسل‌هاي آتي به‌شمار مي‌آيند. ناديده‌انگاري ارزش‌هاي اجتماعي، فرهنگي و تاريخي نهفته در دل بافت‌هاي تاريخي و همچنين پررنگ شدن ديدگاه موزه‌اي به اين اماكن از سوي متوليان امر، موجب تعريف بازسازي‌هاي صرفاً ظاهري گشته است. شهر پديده‌اي زنده و پويا در بستر زمان است كه جسم، كالبد و روح آن، شهروندان و تعاملات اجتماعي آنان مي‌باشد. همين كنش‌هاي اجتماعي در بستر شهر باعث سرزندگي، حس تعلق به مكان و هويت مي‌گردد و يكي از بااهميت‌ترين بسترهاي حيات شهري، مسيرهاي پياده محلات شهري هستند. ديدگاه مدنظر اين نوشتار، همراه با مفاهيم مطرح در معماري و طراحي شهري در بافت تاريخي و عجين با ابعاد اجتماعي است. تحقيق پيش‌رو بر آن است كه يك ارتباط منطقي مابين نيازهاي رفتاري كاربران فضا و قابليت‌هاي محيط در بافت‌هاي تاريخي ايجاد نمايد. اين موضوع عامل افزايش انگيزه‌ي مردم در جذب به درون بافت و حضور آنها مي‌شود و زندگي اجتماعي مداوم را كه به علت نزول كيفيت‌هاي شهري در بافت‌هاي تاريخي كم‌رنگ شده، تا سر حد امكان تقويت مي‌نمايد. هدف تحقيق شناخت عوامل مؤثر در جهت حفظ و تقويت كيفيت‌هاي موجود در بافت تاريخي محله‌ي سرشور از جمله ارائه‌ي راهكاري جهت حل محدوديت‌ها و تقويت فرصت‌هاي پياده‌روي اين محله مي‌باشد. نوشتار حاضر به لحاظ روش تحقيق ، تطبيقي – تحليلي است كه در آن علاوه بر توصيف و بيان وضعيت موجود ، مسائل و مشكلات مرتبط نيز مطرح مي‌گردند و بر اساس معيارها و شاخص‌هاي موجود، مورد ارزيابي قرار مي‌گيرند . چارچوب نظري با استفاده از روش كتابخانه‌اي، ميداني و مرور نوشتار‌هاي تخصصي تعيين شد . در پايان، راهكارهاي به‌دست‌آمده اولويت‌بندي و پيشنهاد شده است.