تجسم حركت معماري

ايده هاي مربوط به حركت براي معماري مدرنيست اويل قرن بيستم بنيادي بودند و در تئوري و شيوه اجراي معاصر همه جا شمول اند. زمينه نظريه اي متغيري كه در آن حركت معنا پيدا كرده است، به طور مدوام مفاهيمي مختلف را از امكانات معماري بوجود آورده است. تمركز اين مقاله، دو پروژه توسط معماراني است كه رويكرد برنامه اي و فني معمارانه آن ها به صورتي قوي به استعاره هاي حركت مرتبط شده است. كارپنتر سنتر (Carpenter Center) لوكوربوزيه و لرنر هال (Lerner Hall) چومي، هردو به صورت شديدي مرتبط با حركت مردم مي شوند، ساختمان هاي مجموعه اي دانشگاهي كه پهنه اتصالي شهري را با عملكردهاي همگاني و گوناگون فراهم مي كنند. يك همخواني خاص بيشتر مي تواند در طوري كه بيان فضايي حركت براي آرايش سطوح شيب دار در اين ساختمان ها امري اساسي است، يافت شود. با توجه به اين تشابهات، رويكردهاي متنوع در سيركولاسيون، جريان و تشكيل فضاهاي عمومي كه بي درنگ سوال هاي «چگونه» را بوجود مي آورد، در زمان هاي مختلف تاريخي ارتباطاتي رابط بصورت معمارانه شكل يافته اند.