استفاده از اراضي قهوه ايي شهر خرم آباد به منظور ايجاد مسكن و در راستاي توسعه درون زا

ضرورت طرح يك راه حل مناسب جهت مقابله با پديده گسترش بي رويه شهرها ، لزوم تغيير درنحوه مداخله در بافت هاي ناكارآمد درون شهري را ،كه در اصطلاح با عنوان اراضي قهوه ايي اطلاق مي شوند را ، بيشتر آشكار مي سازد .پژوهش حاضر به دنبال مكان يابي براي ايجاد مسكن در بين اراضي قهوه ايي درون شهري شهرخرم آباد، با در نظر گرفتن مجموعه اي از عوامل كالبدي - زير ساختي، اقتصادي و محيطي است.اين تحقيق، از نظر ماهيت، از نوع تحقيقات كاربردي و از لحاظ روش تحقيق،از نوع توصيفي - تحليلي است. بدين منظور و براي دستيابي به يك انتخاب دقيق و علمي، محقق بر آن است تا در قالب يك فرآيند، متشكل از سه روش ، AHP، GIS و PROMETHEE به تعيين بهترين نقاط براي استقرار مسكن بپردازد . نتايچ حاصل بيان گر آن است كه در تلفيق مدل AHP و GIS ، داده هاي خروجي بر اساس نقشه تلفيق نهايي لايه ها ، به پنج كلاس از كاملاً مناسب تا كاملاً نامناسب طبقه بندي شدند . نقشه نهايي بيان گر آن است كه، بيشترين اراضي ميان بافتي سازگار و مناسب براي توسعه مجدد و ميانافزا، به ترتيب اراضي شماره 2 ، 3 هستند،كه زمين شماره 2 در قسمت كاملا مناسب و زمين شماره 3 در قسمت نسبتاً مناسب واقع گرديده است كه در بافت مياني و مركزي شهر واقع اند و كم ترين سازگاري نيز مربوط به زمين هاي شماره 4 است كه در قسمت كاملا نامناسب قرار گرفته اند . اما در تلفيق مدل GIS و پرومته اين نتيجه به دست آمد كه زمين شماره 1 با جريان رتبه بندي خالص 0.1260 ،داراي اولويت اول است.بعد از آن زمين شماره 3 با جريان رتبه بندي خالص 0.0781 و زمين شماره 2 با مقدار φ ، 0.0733 ، در جايگاه هاي بعدي قرار دارند .