تحليلي بر مفهوم فرهنگ شهري و جايگاه آن در ساماندهي فضاي شهر

فرهنگ تماميت مشترك ميان انسانهاي يك سرزمين مي باشد كه از طريق آن ارتباط ميان افراد وابسطه در تمام ادوار تاريخ برقرار شده است. اين بحث ابتدا با رويكردي تحليلي به بررسي مفاهيم فرهنگ، فرهنگ شهري و تحليل ديدگاه نظريه پردازان فضاي شهري پرداخته و لذا چارچوب و مدلي تحليلي حاصل از اجزاء و مولفه هاي سازنده فضاي شهري شكل گرفته است. سپس جهت تبيين مفهوم فرهنگ شهري و اجزاء و مولفه هاي تاثيرگذار آن و همچنين شناسايي جايگاه آن در ساماندهي فضاي شهر، با بكارگيري مدل تحليلي مذكور به آزموني تحليلي– مقايسه اي از آراء برخي انديشمندان فرهنگ شهري مي پردازد. نتايج پژوهش بيانگر آن است كه ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺷﻬﺮﻯ ﻭﺍﺟﺪ ﻣﻮﻟﻔﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﺍﺳﺖ كه خود متاثر از مولفه هاي فضاي شهري و در بهم تافتگي و ارتباطاتي نمادين بوده كه به واسطه معنا و محتواي فرهنگي آن واجد تمايزهايي نيز مي باشند. بدين معنا كه فرد ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺑﺎ مولفه ﻛﺎﻟﺒﺪ ﻭ ﻣﺘﻦ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺷــﻬﺮ ارتباط يافته و سپس با ﺗﻨﻮﻋﻰ ﺍﺯ ﻋﻤﻠﻜــﺮﺩ ﻫﺎﻯ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ -ﺗﻔﺮﻳﺤﻰ به ﺍﺭﺗﺒــﺎﻁ ﻭ ﺗﻌﺎﻣﻼﺕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ-ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺑﺎ ﻓﻀا پرداخته و در نهايت ﺑﻪ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺑﺮﺧﺎﺳــﺘﻪ ﺍﺯ ﺑﺴﺘﺮ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻨﺎﺳﺎﻧﻪ ﺣﺎﺻﻞ ﺍﺯ ﺍﺭﺯﺵ ﻫﺎﻯ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺩﺭ ﻓﻀﺎ ﻫﺎﻯ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺷﻬﺮ و در نتيجه تجارب و تفاسيري فردي نائل مي گردد. بنابراين مولفه هاي فرهنگ شهري در تفاوت هايي با محتواي فرهنگي در مقايسه با مولفه هاي فضاي شهري، شامل مولفه كالبد (متن فرهنگي و تاريخي)، مولفه عملكرد (تنوع فعاليت ها در مشاركت فرهنگي) و مولفه معاني فرهنگي (بستر فرهنگي و جامعه شناسانه حاصل از ارزش هاي فرهنگي) در عرصه عمومي به عنوان اولين مكان فرهنگ جمعي بوده كه همگي در ارتباطي پيوسته و نمادين مي باشند.