بررس و تحليل آماري رابطه بافت تاريخي و توسعه گردشگري ( نمونه موردي : گذر تاريخي نصيرنظام شيراز )

در بافت تاريخي هرشهر بناهاي تاريخي مهمي وجود دارد كه هسته اوليه هر شهر را تشكيل مي دهد و نسبت به ساير بناها از قدمت و ارزش بيشتري برخوردار است . با احداث ساختمان هاي جديدي كه در هر شهر ايجاد ميشود، به بافت تاريخي توجه كمتري ميشود در حالي كه عناصر ارزشمند آن مي تواند نقش بسيار مهمي در توسعه گردشگري شهر داشته باشد. بافت تاريخي شيراز يكي از غني ترين مجموعه هاي شهري است كه برخي قدمت آن را به قبل از اسلام و برخي به دوره اسلامي ( سال 74 هـ.ق) نسبت ميدهند. در اين بافت، بناهاي بسيارارزشمند و مهمي چون مسجد عتيق و حرم مطهر شاهچراغ (ع) وجود دارد كه امروزه نيز به مانند قديم مورد توجه گردشگران فراواني قرار مي گيرد. با توجه به اهميت شهر شيراز و حضور حكام در اين شهر و همچنين انتخاب آن از طرف كريمخان زند به عنوان پايتخت ايران، در طي زمان بناهاي ديگري در اين بافت ايجاد شد كه امروزه در كنار ديگر عناصر مهم تاريخي قرار گرفته و كمتر از آنها نام برده ميشود و به نوعي ناشناخته مانده اند كه مي توان با معرفي و برجسته نمودن آنها در توسعه گردشگري شهري استفاده كرد. زماني كه معماري از ديدگاه گردشگري مورد بررسي قرار مي دهيم، مي توان دو نقش اساسي براي معماري در گردشگري در نظر گرفت. اين دو نقش عبارتند از: نقش معماري به عنوان يك لازمه و نقش آن به عنوان يك جاذبه در صنعت گردشگري .در اين پژوهش كه به روش توصيفي-تحليلي انجام شده ، رابطه ي معماري و توسعه ي صنعت گردشگري با استفاده از پرسشنامه و در نرم افزار آماري spss مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج حاصل از اين مطالعه نشان مي دهد كه معماري در توسعه ي صنعت گردشگري از نقش ، جايگاه و اهميت بسياري زيادي برخوردار مي باشد.