شناسايي معيارهاي رتبه بندي اراضي قهوه اي مستعد تأمين مسكن

جمعيت شهري طي دهه هاي اخير رشد مستمري داشته و رشد و توسعه شهري فرايندي غيرقابل اجتناب است. مسكن نيز يكي از اساسي ترين نيازهاي بشر و يكي از مهم ترين شاخص هاي رشد و توسعه جوامع به شمار مي-رود و از نظر فيزيكي نيز مسكن سهم بزرگي از ساخت و سازها و توسعه هاي جديد در شهرها را در بر مي گيرد. بنابراين تقاضا براي زمين شهري به سرعت در حال افزايش است. در اين راستا با توجه به محدوديت زمين براي توسعه شهرها و همچنين مشكلات حاصل از رشد بي رويه و پراكنده شهرها، توسعه درون زا به عنوان يك راهبرد مورد توجه قرار گرفته است. يكي از رويكردهاي مطرح توسعه درون زا توجه به اراضي قهوه اي است كه رها نمودن اين اراضي باعث بروز مشكلات زيست محيطي، اجتماعي و اقتصادي مي شود و از آنجايي كه بودجه دولت محدود است و تعداد اين اراضي زياد و انتخاب اراضي داراي اولويت براي توسعه مجدد دشوار است وجود چارچوبي براي ارزيابي پتانسيل توسعه مجدد ضروري است. از اين رو هدف اين پژوهش شناسايي معيارهاي رتبه بندي اراضي قهوه اي مستعد تأمين مسكن است. بنابراين در اين پژوهش كه داراي ماهيت كاربردي، با استناد به مطالعات كتابخانه اي و اسنادي و به روش توصيفي است؛ روش هاي مورد استفاده در ارزيابي پتانسيل توسعه مجدد سايت هاي قهوه اي مانند مدل شبكه رشد هوشمند و مدل جي آي اس توماس و ابزار ارزيابي پتانسيل توسعه مجدد سايت هاي قهوه اي مانند تحليل هزينه- فايده، ارزيابي اثرات زيست محيطي و ارزيابي چند معياره مورد بررسي قرار گرفته است و پس از شناسايي معيارهاي ارزيابي پتانسيل توسعه مجدد اراضي قهوه اي و معيارهاي مكان يابي كاربري مسكوني، معيارهاي رتبه بندي اراضي قهوه اي مستعد تأمين مسكن با تأكيد بر روش ارزيابي توماس و ابزار ارزيابي چندمعياره مشخص شده است كه اين معيار ها شامل بازار، وضعيت سايت، دسترسي و تأمين مالي مي باشد.