بازيابي مفهوم معماري زمينه گرا با تاكيد برپارادايم نشانه شناسي پست مدرن

در دوران پس از مدرنيسم با ظهور مكاتب فكري گوناگون معماري در حيطه پارادايم هاي پست مدرن رويكرد هاي نظري مانند نشانه شناسي ،پديدار شناسي ،زيبايي شناسي،ساختار گرايي،پساساختار گرايي، زبان شناسي و شالوده شكني ، در عرصه معماري پديدار گشت .كه به نوعي تمامي اين رويكردها بر اساس نوع رفتار با زمينه و بستر بروز معماري اصول وقواعد خاصي را پي ريزي و دنبال مي كردند . نشانه شناسي كه بيشتر بر پايه نظريات «فرديناند دسوسور» و «چارلز سندس پيرس» رشد يافت و توسط معماران به نامي چون چارلز جنكز،. معمار متاخر ويكي از بنيان گذاران مكتب معماري پسامدرن،از پيش گامان معماري در خصوص نشانه شناسي، پايه ريزي شد. معماري به عنوان يك فرآيند دلالتي در بستر فرهنگي‌اش قابل ادراك و واجد معنا است. معماري يك وسيله ارتباطي در بستر فرهنگِ عمومي‌جامعه معرفي مي‌شود مفاهيم دانش نشانه شناسي از منظر معماري و به منظور خوانش آن مورد استفاده و ارزيابي قرار مي‌گيرد و در نهايت چند مصداق كه به دنبال توليد نشانه‌هاي معماري و الفت بين مفاهيم بومي و محلي بوده از منظر نشانه‌شناسي خوانش مي‌گردد.اين پژوهش در راستاي تحليل و تبيين اصول معماري زمينه گرا با رويكرد نشانه شناسي با برسي تعامل ميان زمينه و نشانه هاي آن گام بر مي دارد. و در يك نمونه تحليل اثر معماري، نشانه هاي به كار گرفته در طراحي زمينه گرا را معرفي مي كند. و در ادامه با استفاده از رسم نمودار فرايند معماري زمينه گرا ، و تطابق رويكرد هاي زمينه گرايي و نشانه شناسي ، اصولي كه در فرايند طراحي بايد مد نظرقرار گيرد را معرفي مي نمايد.