ديدگاه اسلام نسبت به معلولين و چگونگي ايجاد معماري متناسب با معلولين و ناتوانان براساس آموزه هاي اسلامي

در آيات و متون اسلامي بر لزوم توجه به معلولان و ياري رساندن به آنان مكررا تاكيد شده است.سيره ي اهل بيت و ائمه نشانگر اين خط مشي در كليه ي امور و در جامعه بوده است.ائمه هرگز كسي را به خاطر معلوليت از حضور در اجتماع معاف نمي كردند. بلكه همواره همه ي افراد را به حضور در جامعه و مساجد و گروه ها دعوت مي نمودند. در مواردي كه فردا به خاطر مشكلي رنجي داشت سعي داشتند به هر ترتيب آنان را به اجتماع وارد كنند و مانع از انزواي اين افراد شوند. بنابراين در دين ما و آموزه هاي رفتاري ائمه اطهار توجه به افراد معلول و حضور آنها در اجتماع همواره توصيه شده است. متاسفانه با وجود توصيه هاي فراوان و روايات متعدد به جا مانده از معصومين و آيات قرآني و حتي وجود قوانين مشخص و مدون در خصوص حقوق معلولين در كشور ما توجه چنداني به اين قشر نمي شود و اين افراد به انزوا رانده شده اند. اندك فعاليت هاي انجام شده نيز يا خود داراي اشكالاتي هستن يا به مرور زمان به علت سهل انگاري و استفاده ي غلط از بين مي روند. در همين راستا در فضاهاي معماري و فضاهاي شهري كه بخش بزرگي از جامعه هستند موظفيم اصولي را در طراحي به كار بگيريم كه نه تنها افراد را از حضور در اجتماع منع نكند، بلكه آنان را به اين حضور تشويق نمايد.