بررسي مهارت‌هاي مديريتي پروژه‌هاي مربوط به ساخت ساختمان‌هاي سبز

تحولات اخير در نوع زندگي بشر و توسعه شهرنشيني عوارضي را در فضاي شهري بوجود آورده است، كه نه‌تنها ساكنين آن، بلكه محيط‌زيست را نيز مورد تهديد قرار مي‌دهد. بخش ساختمان در شهرها حدود 40% از كل منابع انرژي را مصرف نموده و در ازاي آن نزديك به 30 درصد از كل دي‌اكسيدكربن توليدي بشر را وارد اتمسفر زمين مي‌كند. امروزه مديريت مصرف انرژي با احداث ساختمان‌هاي سبز به عنوان راه حلي براي كاهش اثرات منفي اين بخش مورد توجه قرار گرفته است. ساختمان‌هاي سبز يا پايدار به ساختمان‌هايي اطلاق مي‌گردد كه داراي عملكرد بهينه در مصرف انرژي و آلايندگي محيط‌زيست باشند. خانه‌هاي سبز كمترين ناسازگاري و مغايرت را با محيط طبيعي پيرامون خود دارند. اين ناسازگاري‌ها مي‌تواند به صورت اتلاف انرژي زياد، كاهش كيفيت هواي داخلي، مصرف زياد آب، ورود سروصداي زياد به داخل ساختمان، وجود بوي نامطبوع، مصرف مواد شيميايي آلوده كننده و تخريب اكوسيستم پيرامون نمود پيدا كنند. اساس يك برنامه ساختمان‌سازي سبز بر مبناي كاهش مصرف منابع و توليد زباله، بهبود كيفيت آب و هوا، حفظ منابع طبيعي است كه همه آن‌ها نهايتاً به ايجاد جوامع پايدار كمك خواهند نمود. معماري متناسب با اقليم هر منطقه، بهينه نمودن مصرف انرژي با كاهش مصرف انرژي تجديدناپذير، بهره‌گيري از انرژي‌هاي پاك و كاهش آلودگي‌هاي محيطي از ويژگي‌هاي اصلي اين ساختمان‌ها مي‌باشد. در نظر گرفتن تاثير هر كدام از اين ويژگي‌ها بدون در نظر گرفتن تأثير ويژگي‌هاي ديگر موجب هدر رفتن بخش عمده‌اي از ظرفيت بهينه‌سازي ساختمان‌ها شده و مانع از رسيدن به نتايج مطلوب مي‌گردد.