بررسي تاثير نوع طراحي فضاي ساختمان بر تفاوتهاي فردي كودكان پيش دبستاني

هدف از اين تحقيق بررسي تاثير نوع طراحي فضاي ساختمان بر تفاوتهاي فردي كودكان پيش دبستاني بود. جامعه آماري اين پژوهش را كليه مربيان پيش دبستاني شاغل در شهر مريوان بودند كه تعداد آنها طبق آمار 181 بود. براي جهت تعيين حجم نمونه از فرمول كوكران استفاده شد. بر اساس فرمول كوكران 123 به عنوان نمونه انتخاب شدند، براي سنجش تاثير طراحي بر تفاوتهاي فردي از پرسشنامه استفاده شد. براي ميزان پايايي از آلفاي كرونباخ استفاده شده كه مقدار آن 83/0 به دست آمد. براي بررسي فرضيه ها از ازمون تي تك نمونه در سطح معني داري 05/0در نرم افزارspss استفاده شد. نتايج نشان داد ميزان تاثير طراحي بر تفاوتهاي فردي(ميانگين 33/3) در حد بالايي مي باشد همچنين ميانگين ميزان تاثير طراحي بر استعداد يابي كودكان به دست آمده از مجموع گويه‌ها 3.33 مي‌باشد. با توجه به اينكه ميانگين اعداد نمره‌هاي 1 تا 5، نمره 3 مي‌باشد، پس نتيجه بر‌آورد ميانگين پاسخگويان نشان ميدهد كه ميزان تاثير طراحي بر استعداد يابي كودكان در حد بالايي بوده است. ازمون تي تك نمونه هم نشان داد نحوه طراحي فضاهاي آموزشي بر تفاوتهاي فردي تاثيرگذار است. بطور كلي نتايج اين تحقيق نشان داد كه نحوه طراحي فضاهاي آموزشي بر تفاوتهاي فردي تاثيرگذار است. چون تفاوت هاي فردي تاحدودي تحت تاثير محيط و فضاي معماري قرار مي گيرد بنابراين لازم كه طراحي متناسب با تفاوتهاي فردي كودكان انجام شود. همچنين طراحي فضاهاي متنوع در زمينه هاي مختلف مانند موسيقي، كاردستي، و ... و استفاده از رنگ هاي شاد در بروز تفاوت هاي فردي در كودك تأثير دارد