فرمول آينده

مسايل و مشكلات زيست محيطي به طوري كه امروزه حفظ سلامت اتمسفر از مهم ترين پيش شرط هاي توسعه اقتصادي پايدار جهاني به شمار مي آيد. از اين روست كه در دهه هاي آينده به عنوان سال هاي تلاش مشترك جامعه انساني براي كنترل كربن، كنترل محيط زيست و درواقع تلاش براي تداوم انسان بر روي كره زمين خواهد بود. بنابراين استفاده از منابع جديد انرژي به جاي منابع فسيلي امري الزامي است. سيستم هاي جديد انرژي درآينده بايد متكي به تغييرات ساختاري و بنيادي باشد كه درآن منابع انرژي بدون كربن نظير انرژي خورشيدي و بادي و زمين گرمايي و كربن خنثي مانند انرژي بيومس مورد استفاده قرار مي گيرند. بدون ترديد انرژي هاي تجديد پذير با توجه به سادگي فن آوريشان در مقابل فن آوري انرژي هسته اي از يك طرف و نيز به دليل عدم ايجاد مشكلاتي نظير زباله هاي اتمي و از طرف ديگر نقش مهمي در سيستم هاي جديد انرژي در جهان ايفا ميكند درهر حال بايد اذعان داشت كه در عمل عوامل متعددي بويژه هزينه اوليه و قيمت تمام شده بالا، عدم سرمايه گذاري كافي براي بومي نمودن و بهبود كاآرايي تكنولوژي هاي مربوطه، به حساب نيامدن هزينه هاي خارجي در معادلات اقتصادي، نبود سياست هاي حمايتي در سطح جهاني، منطقه اي و محلي، نفوذ و توسعه انرژي هاي نو را بسيار كند و محدود ساخته است. آينده بازيافت انرژي از زباله ها دنيا هرروزميزان بسيار زيادي انرژي مفيد را دورمي ريزد.تنها زباله هاي دور ريخته شده نيروگاه هاي يكي از كشورهاي توسعه يافته توان توليد100هزارمگاوات انرژي برق دارند.فناوري هاي جديد ميتواند اين منبع ناديده انگاشته انرژي را به نيروي قابل استفاده برق تبديل كنند. (در اين مقاله توضيح مفصلي در اين رابطه داده شده است ) عنوان هاي اصلي مقاله به شرح زير است : * آينده انرژي اتمي *آشغال ها هم مي توانند بنزين شوند * تبديل گرما به برق * آينده انرژي خورشيدي * دوران پسا باتري * خانه خورشيدي * توليد هيدروژن به كمك برج هاي خورشيدي * آينده انرژي بادي * مشعلي از آب * آينده انرژي باد * برسي ديوانه وار ترين ايده هاي توليد انرژي مي باشند. امروزه بشر با دو بحران بزرگ روبه رو است كه بيش از آن چه در ظاهر به نظر مي رسد بايكديگر مرتبط مي باشند. از يك سو جوامع صنعتي و شهر هاي بزرگ با مشكل آلودگي محيط زيست مواجه اند و از سويي ديگر مشاهده مي شود كمواد اوليه و سوخت مورد نياز، رويه كاهش است، چراكه منابع فسيلي از جمله مواد غير قابل تجديد پذير است. اثر مصرف با لاي انرژي در محيط زيست آشكار است و برخي تنها راه حل آن را در كاهش مصرف انرژي مي دانند. گسترش روز افزون نياز به انرژي و محدوديت منابع فسيلي، آلودگي محيط زيست ناشي از سوزاندن اين منابع، بحث گرم شدن هوا و اثرات پديده گلخانه اي، ريزش باران هاي اسيدي و ضرورت متعادل نمودن نشر كربن دي اكسيد همگي لزوم صرفه جويي در مصرف سوخت هاي فسيلي و توجه مضاعف به استفاده از منابع انرژي تجديد پذير را ايجاب مي كند. طبق امار هاي به ثبت رسيده طي 30 سال گذشته احتياجات انرژي جهان به مقدار قابل ملاحظه اي افزايش يافته است. مصرف انرژي جهان داراي رشد متوسط سالانه 3/3 درصد مي باشد و در مجموع 166درصد افزايش نشان مي دهد، پيش بيني مي شود اين رقم در سالهاي 2010 و 2020 افزايش ميابد. حال يك سوال مهم مطرح مي شود: آيا منابع انرژي هاي فسيلي در قرن هاي آينده جوابگوي نياز انرژي جهان براي بقا، تكامل و توسعه خواهند بود يا خير؟ حداقل به دودليل دودليل عمده پاسخ اين سوال منفي است و بايد منابع جديد انرژي و طراحي و ساخت دستگاه هاو وسايل براي توليد انرژي را جايگزين اين منابع نمود. اين دلايل عبارت اند از: محدوديت و در عين حال مرغوبيت انرژي هاي فسيلي چرا كه اين سوخت ها از نوع انرژي شيميايي متمركز بوده و مسلما كاربرد هاي بهتر از احتراق دارند. مسايل و مشكلات زيست محيطي بطوري كه امروزه حفظ سلامت اتمسفر از مهم ترين پيش شرط هاي توسعه اقتصادي پايدار جهاني به شمار مي آيد. از اين روست كه دهه هاي آينده به عنوان سالهاي تلاش مشترك جامعه انساني براي كنترل انتشار كربن، كنترل محيط زيست و در واقع تلاش براي تداوم انسان بر روي زمين خواهد بود. بنابر اين استفاده از منابع جديد انرژي به جاب منابع فسيلي امري الزامي است.