جداسازي گاز دي اكسيدكربن از نيتروژن به وسيله غشاي آلياژ پليمري سلولزاستات-پباكس

دي اكسيدكربن (CO2) آزاد شده از جريان گازهاي خروجي دودكش نيروگاه هايي كه سوخت فسيلي مي سوزانند بيشترين سهم را در انتشار اين گاز كه بيش از نيمي از اثرات گلخانه اي را شامل مي شود، دارد. بنابراين، جداسازي CO2 از گازهاي خروجي دودكش ها يكي از دغدغه هاي اصلي در كنترل انتشار گازهاي گلخانه اي مي باشد. از ميان فناوري هاي مختلف جداسازي گاز، فناوري غشايي به دليل مزاياي فراوان، توجه بسياري از پژوهشگران را جلب كرده است. در اين پروژه سعي شده است كه عملكرد جداسازي غشاي سلولزاستات (CA)، به عنوان معروفترين غشاي تجاري مورد استفاده براي جداسازي CO2، به روش آلياژسازي بهبود يابد. در اين خصوص، از كوپليمر بلوكي پلي اتر بلاك آميد با نام تجاري پباكس (Pebax) كه از كارايي مناسبي در جداسازي CO2 برخوردار مي باشد، استفاده شده است. غشاهاي آلياژي سلولزاستات-پباكس به روش ريخته گري محلولي-تبخير حلال ساخته شده و عملكرد آنها در جداسازي CO2 از نيتروژن (N2)، مورد بررسي قرار گرفته است. شكل شناسي اين غشاها توسط آزمون ميكروسكوپ الكتروني پويشي (SEM) بررسي شد. نتايج تراوايي گاز با استفاده از روش آزمون حجم-ثابت نشان داد كه در فشار bar 2 تراوايي CO2 در غشاي سلولزاستات با افزايش 8% درصد وزني پباكس، بيش از 25% و گزينش پذيري ايده آل CO2/N2 معادل با آن نيز در حدود 59% رشد داشت.