مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - پايداري در معماري و اصول و اهداف آن

چكيده فارسي :

اصطلاح توسعه پايدار يا پايا (Sustainable development): اولين بار كاربرد واژه توسعه پايدار (Sustainable development) توسط خانم باربارا وارد (B.Ward._Cocoyoe-1970) در اعلاميه كوكوياك درباره محيط زيست وتوسعه بكاررفت. بدنبال آن پس ازگزارشات باشگاه رم (modoze 75) و بنياد هامرشولد (Daghammarskjold-75) بتدريج توسعه پايدار در طي سالهاي دهه 19۸00 و از زماني كه اتحاديه بينالمللي براي حفاظت از محيط زيست و منابع طبيعي (IUCN-۸2) ، راهبردهاي جهاني از محيط زيست و منابع طبيعي با هدف كلي دستيابي به توسعه پايدار را از طريق حفاظت از منابع حياتي )زنده( را ارائه كرد، مورد توجه جدي و اساسي انديشمندان و متفكران توسعه قرار گرفت . با گزارش كميسيون جهاني محيط زيست و توسعه (WCED) موسوم به گزارش براندتلند (Our common future ۸7, Brandt land report) در سال 19۸7 براي اولين بار به طور رسمي مجموعهاي از پيشنهادها و اصول قانوني جهت دستيابي به توسعه پايدار براي كشورهاي در حال توسعه فراهم آمد. سپس موضوع توسعه پايدار در كنفرانس سازمان ملل متحد در زمينه محيط زيست و توسعه (UNCED-92) در شهر ريودوژانيرو )بعنوان اجلاس زمين( بطور گستردهاي مورد توجه قرار گرفت و اداره و بهرهبرداري صحيح و كارا از منابع پايه، طبيعي و مالي وبراي دستيابي به الگوي مصرف مطلوب درصدربرنامههاي جهاني قرارداد . موضوع توسعه پايدار در كنفرانس سازمان ملل متحد در زمينه محيط زيست و توسعه (UNCED-92) در شهر ريودوژانيرو )بعنوان اجلاس زمين( بطور گستردهاي مورد توجه قرار گرفت و بر اساس نتايج اين اجلاس، اهداف اساسي مبتني بر مفهوم توسعه پايدار بدين شرح اعلام شد 1- تجديد حيات رشد اقتصادي 2- تغيير كيفيت رشد اقتصادي ۳ - برآورده ساختن نيازهاي ضروري اوليه ۴- اطمينان از سطح پايداري جمعيت 5- حفاظت از منابع طبيعي و ارتقاء منابع ۶- جهت گيري مجدد دانش فني )دانش بومي( 7- محيط زيست و تصميمگيري اقتصادي ۸- جهت گيري مجدد روابط اقتصادي و بينالمللي 9- اقدام در جهت مشاركتي ساختن توسعه شاخصههاي توسعه پايدار را ميتوان در چهار گروه: اجتماعي، اقتصادي، بنيادي و زيستمحيطي مطرح و بررسي نمود. توسعه پايدار فرايندي است براي بدست آوردن پايداري در هر فعاليتي كه نياز به منابع و جايگزيني سريع و يكپارچه آن وجود دارد. توسعه پايدار در كنار رشد اقتصادي و توسعه بشري در يك جامعه يا يك اقتصاد توسعه يافته، سعي در تحصيل توسعه مستمر، وراي توسعه اقتصادي دارد . توسعه پايدار فرايندي است كه آيندهاي مطلوب را براي جوامع بشري متصور ميشود كه در آن شرايط زندگي و استفاده از منابع، بدون آسيب رساندن به يكپارچگي، زيبايي و ثبات نظامهاي حياتي، نيازهاي انسان را برطرف ميسازد . نظريه ي توسعه ي پايدار و در پي آن معماري پايدار ،از بحث بر انگيزترين موضوعات معماري معاصر است. اينكه هر ساختماني بايد بتواند با محيط طبيعي كه در آن واقع شده رابطه برقرار كند جاي بحث ندارد. آنچه چالش محسوب مي شود نوع و چگونگي اين رابطه است. ايده ي معماري پايدار امروزه براي پاسخگويي به اين پرسش طرح شده است. در جهت ايجاد محيطي پايدار و مناسب زندگي انسان، معماري كويري ايران به اصول و روشهايي دست يافته است كه نه تنها تخريب و ضايعه اي را بر محيط تحمل نميكند، بلكه فراتر از آن به عنوان عامل كمال بخشيدن به ماده نيز ايفاي نقش ميكند.