بازشناخت راهكار­هاي اقليمي جهت تامين شرايط آسايش در معماري منطقه زاگرس ايران با رويكرد توسعه پايدار و با نگاهي ويژه به روستاي هجيج

Explore ways to provide climate comfort conditions in the Zagros region s architectural approach to sustainable development with a special focus on the village Hajij

طراحي بر اساس اقليم و بهرهگيري از منابع عظيم طبيعي )انرژيهاي نو( در راستاي تامين نيازهايي از قبيل گرما، سرما، تهويه و آسايش فضا، سالهاست كه مورد توجه معماران است. معماري ناحيه زاگرس به عنوان نمونهاي مناسب از هماهنگي بنا با طبيعت كه حاصل عوامل مختلف اقليمي، اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي است، نمونه خوبي در جهت رسيدن به اين هدف ميباشد. معماري اين منطقه بيشترين تاثير را از طبيعت پيرامون خود گرفته به گونهاي كه از مصالح تا فرم كلي بنا تحت تاثير محيط اطراف ميباشد. پرسش اصلي مقاله چگونگي استفاده از اين راهكارها به شكلي مدرن در ساختمانهاي امروزي ميباشد. در اين مقاله با معرفي خصوصيات اقليمي ناحيه زاگرس، راهكارهاي اقليمي به كار برده شده در اين منطقه جهت رسيدن به شرايط آسايش و توسعه پايدار مورد بررسي قرار گرفته و با معرفي برخي راهكارهاي سازهاي به كار برده شده در روستاهاي اين منطقه به تحليل نواقص موجود در اين سازهها پرداخته شده است. در پايان با شناسايي الگوهاي اقليمي موجود در اين منطقه، راهكارهايي در راستاي تامين آسايش اقليمي بدون استفاده از انرژيهاي تجديد ناپذير معرفي شده است.