مطالعه شرايط اقليمي شهرستان چابهار به منظور توسعه اكوتوريسم با استفاده از شاخص TCI

گردشگری طبیعت، نوعی گردشگری طبیعی و پایدار است كه با مشاركت گردانندگان بومی و بهره گیری از پتانسیل های بومی و طبیعی گردشگری میسر می شود. در این تحقیق، ارتباط بین اقلیم به عنوان یكی از عوامل محیط طبیعی با آكوتوریسم و اثراتی كه تغییرات اقلیم، میتواند بر روند توسعه ی گردشگری در ناحیه ی چابهار بگذارد، مورد بررسی قرار گرفته است. محدوده مورد مطالعه در یك دوره ی ۲۰ ساله مورد محاسبه قرار گرفته است. استفاده از شاخص TCI وضعیت آسایش و راحتی انسان در ماه های مختلف سال برای انجام این تحقیق از داده های ایستگاه هواشناسی استان سیستان و بلوچستان كه از نظر طول دوره آماری مناسب به نظر می رسید، استفاده شده است. برای به دست آوردن نتایج بهتر، طول دوره آماری تمام ایستگاه ها یكسان در نظر گرفته شده اند. با توجه به رتبه به دست آمده در هر یك از زیر شاخص های TCI و محاسبه شاخص اقلیمی گردشگری برای ماه های مختلف سال در ایستگاه های مورد نظر، امتیاز نهایی TCI محاسبه شده است. سپس اقدام به طبقه بندی و تجزیه و تحلیل داده ها و بررسی اثرات گردشگران بر محیط زیست چابهار شده است. نتایج این تحقیق نشان میدهد بین اقلیم و سفر گردشگران به چابهار ارتباط معنا داری وجود دارد. در پایان نیز راهكارهایی جهت استفاده بهینه از ظرفیت های آب و هوایی منطقه مورد مطالعه در رابطه با سفر گردشگران به این شهر ارائه شده است.