حساسيت مدل فائو پنمن مانتيث به تغييرات منفرد و تركيبي پارامترهاي هواشناسي

در اين مطالعه با استفاده از آمار 25 سال اخير، تبخير - تعرق مرجع (ET0) شش ايستگاه سينوپتيك در سطح استان آذربايجان¬شرقي با استفاده از روش فائو پنمن مانتيث (PMF- 56) محاسبه شده و با استفاده از ضريب بي¬بعد SC، تحليل حساسيت صورت گرفت. هريك از پارامتر¬هاي هواشناسي با ثابت بودن ساير پارامتر¬ها در بازه 20± درصد با گام¬هاي 5 درصد تغيير داده شدند و ميزان تغيير در ET0 محاسبه گرديد. بر اساس نتايج به¬دست آمده در تمام ايستگاه¬ها بيشترين مقدار ET0 در ماه جولاي و كمترين مقدار نيز در ماه¬هاي دسامبر و ژانويه اتفاق مي¬افتد. در ژانويه ساعات آفتابي در تمام ايستگاه¬ها كمترين تأثير را در تغييرات ET0 دارد. همچنين در ماه آگوست نيز دماي متوسط بيشترين و رطوبت نسبي حداقل كمترين تأثير را در تغييرات ET0 داشتند. ايستگاه¬هاي ميانه و اهر به‌ترتيب كمترين و بيشترين حساسيت را نسبت به پارامتر¬هاي هواشناسي نشان دادند.